Blogs van Tom van Limpt en Pleun Kicken -

“Ruim drie jaar geleden werd ik ziek. De artsen wisten niet direct wat het was. Ik verloor veel bloed bij mijn ontlasting, ik vermagerde en was doodop. Mijn vader was net overleden aan kanker en ik was bang dat ook ik die vreselijke ziekte had. Dat bleek niet het geval. Ik kreeg de diagnose Colitis Ulcerosa, een aandoening aan mijn darmen. Inmiddels heb ik mijn weg gevonden en kan ik leven met de beperkingen die het met zich meebrengt. Ik zou het natuurlijk liever anders zien, maar ik heb het omarmd en verzet me er niet meer tegen. Lees meer

Ik was 47 toen de knijpkracht in mijn hand achteruit ging en daarmee naar de huisarts ging. Ik verwachtte in het ergste geval een operatie, maar deze boodschap had ik nooit verwacht: ik had ALS. Een ziekte waarover toen, 17 jaar geleden, nog niet veel bekend was. Mijn vrouw Rianne en ik waren in shock. We besloten al gauw om het niet met iedereen te delen. Dat kon, omdat ik weinig symptomen had en nog gewoon kon werken. Het laatste dat ik wilde, was gezien worden als patiënt. Lees meer

Milou (17): “Mijn moeder wist vanaf dag één dat er iets niet goed zat. Als baby en peuter was ik vaak ziek en veel in het ziekenhuis. Wat het precies was, wisten ze niet. Een paar maanden voor mijn 2e verjaardag hebben ze een spierbiopt genomen en daaruit bleek dat ik een stofwisselingsziekte heb, genaamd Mitochondriële myopathie. Een ziekte die ervoor zorgt dat ik niet het leven kan leiden van een gemiddelde 17-jarige. Gelukkig ben ik positief ingesteld en hebben mijn ouders mij altijd alles laten ontdekken. Ik laat me niet tegenhouden door mijn ziekte.” Lees meer

In 2018 startte ik na een lange carrière in de financiële wereld, mijn bedrijf Pensioenhuys. Ik ging aan de slag als zelfstandig pensioenadviseur. Het was een succes, hoewel corona ervoor zorgde dat mijn agenda een tijdje vrij leeg was. Gelukkig kon ik de draad weer oppakken en gingen de zaken goed. Ook privé ging het me voor de wind. Tot die ene zomerdag in augustus 2021. De dag waarop het goed mis ging. Lees meer

“Morris leek bij zijn geboorte een gezond kind. Pas toen hij een jaar oud was, merkten we dat hij motorisch wat achterliep. Toen we met hem bij een kinderarts kwamen, kregen we al snel te horen: ‘Jullie zoon zal zich anders ontwikkelen dan andere kinderen. Hij heeft een syndroom. Wat het is, weten we niet.’ Een boodschap die keihard aankwam. Lees meer

“Ik ben opgegroeid in een gezin waarin het belangrijk was dat je goed presteerde. Die druk heb ik altijd gevoeld. Daarnaast nam ik al op jonge leeftijd een zorgende rol aan in ons gezin. Ik heb bijna mijn hele leven voldaan aan de verwachtingen van anderen. Doodvermoeiend en ongezond, weet ik nu. Maar om daar achter te komen moest ik diep gaan." Lees meer

Als directeur van een basisschool, werkte ik tijdens de Covidpandemie gewoon door. Dat ik als ex-kankerpatiënt met een lagere weerstand een groter risico liep, nam ik voor lief. Ik wilde het goede voorbeeld geven en mijn team niet in de steek laten. Ik was gevaccineerd en het ging lange tijd goed, maar een coronagolf op school zorgde ervoor dat ik in februari 2022 toch ziek werd. Ik was er slecht aan toe en zat twee weken thuis, maar ging al snel weer aan het werk. Te snel, bleek achteraf. Want Covid liet zijn sporen na, met grote gevolgen. Lees meer

“Ik moet harder knokken om mee te doen, maar daar laat ik me niet door tegenhouden. Ik ben in mijn leven vaak onderschat. Mensen zijn geneigd om voor je te denken en handelen omdat je in een rolstoel zit. Gelukkig ben ik mondig genoeg en bovendien hebben mijn ouders mij nooit een voorkeursbehandeling gegeven.“ Lees meer

Avontuurlijk was ik al van jongs af aan. Dus toen ik de diagnose Multiple Sclerose (MS) kreeg, wist ik één ding zeker: ik ga er alles aan doen om mezelf niet kwijt te raken. Ik ging op zoek naar wat nog wél kon. Dat was en is een lange weg. Maar wel een weg met een heleboel kansen en mogelijkheden. Want er kunnen nog zoveel dingen anders en beter. Voor mijzelf én andere mensen met beperkingen. Lees meer

Toen ik in 2021 een herseninfarct kreeg, veranderde er een heleboel in mijn leven. Even dacht ik dat het voorbij was. Want verder leven als hulpbehoevende, was voor mij geen optie. Toch lukte het om te herstellen en het leven op te pakken. Ik ben veranderd in positieve zin en geniet meer dan ooit van het leven. Lees meer