En tegenwoordig wordt er zoveel bezuinigd; ik kan me maar één keer per week douchen en er is minder personeel om meer mensen te verzorgen.
Mijn terras
Ik ben erg gesteld op mijn eigen regie. Met mooi weer wil ik graag op mijn eigen terras zitten. Nu moet ik elke keer vragen of ze voor mij de terrasdeur open willen zetten, zodat ik buiten kan zitten. Want met mijn beperkte handfunctie kan ik geen deur openen.
De woning waarin ik zit, wordt in de toekomst afgebroken. Ze willen in de woning geen elektrische deuropener voor mijn terrasdeur plaatsen. Ik krijg vaak als antwoord dat er geen geld is. En als ik vraag of er nog een elektrische deuropener is die niet gebruikt wordt, dan zeggen ze dat die voor de nieuwe bewoners is. En ik weet dat er in mijn straat woningen zijn, die wel een elektrische deuropener hebben die niet gebruikt worden. Bij mijn buren bijvoorbeeld en die mag ik wel van ze hebben. Schijnbaar moeten ze hierover van hogerhand nog vergaderen.
Een aangepaste kraan
Een vriendin van mij is al heel lang bezig met de aanvraag van een aangepaste kraan. Deze aanvraag wordt steeds afgewezen. Na een aantal afwijzingen van haar gemeente heeft ze besloten om van haar kraanprobleem een filmpje te maken en dat aan de gemeente en woningcorporatie te laten zien. Zodat ze zien dat zij echt zo’n kraan nodig heeft.
Schande
Het is toch een schande dat je ondanks je beperking tegenwoordig zo weinig vergoed krijgt. Het maakt dan niet uit waar je woont en of je in een woonzorginstelling woont en daar alles moet aanvragen. Of dat je alles bij de gemeente moet aanvragen. Alles draait om geld.
