Ook schrijf ik blogs en columns over mijn eigen ervaringen. Als mensen 10 jaar geleden, toen ik te maken kreeg met een flinke gehoorverslechtering, hadden gezegd dat mijn leven er nu zo uit zou zien, had ik hen voor onrealistisch uitgemaakt.
Mijn gehoorbeperking, al ben ik al vanaf mijn 18e levensjaar slechthorend, werd pas 10 jaar geleden realiteit. Ik moest mijn grenzen nieuw verkennen, erkennen dat ik nu echt slechthorend was en daarnaar gaan leven. Dit proces heeft jaren geduurd.
Delen van ervaringen
Een paar jaar geleden ben ik, bewust geworden door mijn verenigings- en bestuursactiviteiten, pas echt mijn ervaringen over mijn gehoorbeperking met de buitenwereld gaan delen. Ik was en ben nog steeds van mening, dat er te weinig aandacht aan wordt besteed en dat er nog te veel taboes op dit thema rusten.
In Nederland had ik een fijne baan waarbij ik gehoorbeperkten ondersteunde werk te zoeken of hen op de werkplek begeleidde om hun baan te behouden. Maar zelfs toen voelde ik mij persoonlijk nog niet zo aangesproken.
Door onze verhuizing naar Zwitserland moest ik mijn baan opzeggen en mijn leven weer een nieuwe inhoud geven. Opnieuw een langdurig proces, dat uiteindelijk vorm kreeg. Ik heb hier in Zwitserland weliswaar geen betaald werk, maar werkloos ben ik niet en nooit geweest ook. Ik heb altijd vrijwilligerswerk gedaan.
Levenskwaliteit
Met dit vrijwilligerswerk hoop ik niet alleen anderen te ondersteunen, maar het geeft mij zelf ook veel levenskwaliteit. Zo bezoek ik tweewekelijks een dame in het verpleeghuis. We wandelen, kletsen samen en drinken een kopje thee. Deze dame is aan het dementeren en weet niet wie ik ben, maar wel dat ik regelmatig kom en dat we dan gaan wandelen, want dat doet ze het liefste. Ze krijgt verder weinig bezoek en mijn bezoekjes zijn dan ook welkom. We genieten samen van het mooie weer, de mooie bloemen, de vogels die fluiten en in de winter van de besneeuwde wereld. Deze bezoeken doen mij goed, maar doen mij tevens beseffen hoe kwetsbaar wij als mens zijn.
Al ben ik mij van mijn beperking bewust en heeft dit zeker invloed op mijn levenskwaliteit, ik ben mij nog bewuster van het feit, dat ik meer ben dan mijn beperking. Ik heb mijn opleiding, mijn werk- en levenservaring en dat maakt een groot deel uit van wie ik ben. Dat geldt niet alleen voor mij, maar voor elk mens met een beperking.
