Wij gingen met vrienden door het Peak-district varen. Het is een fijne manier om rond te reizen als je wat minder mobiel bent en toch wat wilt beleven. Een echte aanrader!
Sluisjes
Manlief en vriendin lieten sluisjes leeg dan wel vol lopen en liepen dan verder naar het volgende sluisje. Vriend manoeuvreerde haarscherp de 20 meter lange boot in de precies passende sluizen en deed het navigatiewerk. En ik? Ik zorgde voor koffie, limonade en boterhammen met iets erbij.
Niets van dat alles
Ik kwam mezelf dus wel tegen. Ik ben iemand die op vakantie dorpjes, musea en burchten bezoekt. Winkeltjes en markten afstruint op zoek naar rare of typische zaken. Ik kan uren in een supermarche ronddwalen. Van fruit taarten bakt. Nou ja, zo iemand dus.. Niets van dat alles deze vakantie. Ik zat op de voorplecht en breide, haakte en borduurde. Als we aanlegden in een dorpje, moesten er boodschappen worden gedaan. Te voet. En dat bleek de bottleneck te zijn. Een kilometer lopen betekent ook een kilometer terug en in de winkel werden ook al gauw enkele meters gemaakt. Te veel voor mijn rug. Drie miles verderop een Marks en Spencer. Hoe graag ik ook deze zaak had bezocht; het zat er die dag niet in. In een andere winkel bleek een rolstoel aanwezig. Fantastisch! Ik heb in mijn eentje een rondtour gemaakt. Niet iedereen heeft geduld om alles uit te proberen en te bekijken.
Als ik mezelf tegenkwam
Natuurlijk heb ik wel sluisjes geopend en gesloten en ik heb meegeholpen met water tanken, elke dag. En ook wel de boot helpen aanmeren. Ik heb me heus vermaakt en het met elkaar gezellig gehad. Maar vooral de eerste dagen vond ik mezelf niet zo leuk als ik mezelf tegenkwam.
Fotografie: Fleur Kooiman
