Je zucht eens, laat je adem iets langer lopen en haalt weer adem. Schouders bewust aanspannen en ontspannen. Nog een verdieping naar beneden, de kelder in. Zo laat je je spieren los.
Kauwgomuitgestrektheid
Ik voel me dan ook werkelijk dieper wegzakken en iets langer worden. Mijn schouders trekken niet meer, mijn rug laat alle spanning los en zo groei ik wanneer ik me ontspan. Ik word werkelijk een centimeter of wat langer! Mijn benen, nek, rug! Het scheelt centimeters! Een soort van kauwgomuitgestrektheid.
Zoiets als doodgaan?
Soms denk ik dat het net zoiets gaat als je doodgaat. Steeds ietsje meer ontspannen, totdat je zo uitgestretched bent dat je nog maar een ademteugje minder hoeft te hebben voor de algehele ontspanning… Doorschijnend.
Fotografie: Fleur Kooiman
