Ik vind het heel belangrijk dat mijn beide kinderen het goed hebben. Zij zijn de toekomst. De tuin en voorgevel zijn onlangs onderhoudsvrij gemaakt, ik ben gek op tuinieren, mijn zoon heeft er niets mee.
Angst brengt je nergens
Mijn hele carrière werkte ik voor dezelfde werkgever. Ik verdiende goed. Mijn vrouw hoefde niet te werken en mijn kinderen kwamen niets te kort. Toen ik op mijn 58e met pensioen ging, leerde ik de huishoudelijke taken van mijn vrouw. Sinds haar plotselinge overlijden 4 jaar geleden doe ik alles zelf. Wassen, strijken, afstoffen, stofzuigen, alles op een vaste dag. Dit gaat eigenlijk prima. Ondanks mijn pacemaker, kunstheup en wat andere klachten, wijk ik niet uit voor bijvoorbeeld een huishoudtrappetje. Angst brengt mij nergens. Mijn zoon doet de bovenverdieping en die is gelukkig nog preciezer dan ik zelf. Of hij straks voor mij gaat zorgen? Geen idee. Zover zijn we nog niet!
Moeizamer lopen
Eigenlijk is het enige waar ik aan merk dat ik een dagje ouder word het lopen. Dit gaat langzamer en wordt pijnlijker. Ik heb last van spataders en zou hier graag wat aan laten doen. Mijn zorgverzekering dekt de hoge kosten niet omdat het volgens hun geen noodzakelijke behandeling is. Belachelijk en dat geld geef ik liever aan mijn kinderen. Nu had ik gelezen over een homeopathisch middeltje, nagevraagd bij de dokter en dit slik ik nu al een tijdje. Ze helpen goed.
Over de toekomst, bijvoorbeeld gelijkvloers wonen en hulp in de huishouding, denk ik nog niet. Het gaat nu nog goed. Dat is het belangrijkste.
Genoeg aanloop
Het wonen in dit dorp bevalt mij wel. Ik ken al mijn buren en al mijn buren kennen mij. We helpen elkaar zo nu en dan. Als ik bijvoorbeeld teveel kipburgers heb, dan bak ik ze allemaal en breng ik ze naar de buurvrouw. Mijn eieren krijg ik van buurvrouw Annie en de uien van iemand verderop.
Met elkaar contact hebben, vind ik belangrijk. Mijn andere zoon woont in het dorp hiernaast. Samen zitten wij bij de schietvereniging, doen we 1 keer per week boodschappen en eet ik ieder weekend bij hem en zijn gezin. Ik heb geen rijbewijs. Dit geeft niet. Iedereen haalt mij gewoon op. Ik krijg hier genoeg aanloop en heb een mooi uitzicht op de straat.
Interview en fotografie: Romi Tweebeeke
