Over de toekomst denken we niet veel na. Doet zich een probleem voor, dan komt dit vanzelf goed. In dit huis kunnen we lekker blijven zitten! Genoeg ruimte en in de toekomst mogelijkheden voor aanpassingen.
Eigen ding
“Herman kreeg 32 jaar geleden slokdarmkanker. Sindsdien praat hij met een stemprothese, ook wel een spraakknopje genoemd. Iedere ochtend maakt hij dit zelf schoon. Het is een naar gezicht en ik mag niet meekijken.
Hij heeft toentertijd helemaal opnieuw leren praten. Dit was een hele zware periode. Herman was directeur van een koekjesfabriek en de kostwinnaar. Hij moest zo snel mogelijk weer aan het werk en ik zorgde voor de kinderen.
Het praten is nu nog steeds lastig. Vooral omdat we elkaar door onze doofheid slecht verstaan. Dit zorgt zo nu en dan voor spanningen tussen ons. We kunnen lekker ruzie maken. Herman moppert nooit, ik mopper veel. Verschil mag er wezen. Ik houd van lopen en Herman houdt van fietsen. Toch houden we het al 60 jaar samen vol. Dit komt omdat ieder zijn eigen ding kan doen.”
Takenverdeling
“We hebben allebei een hometrainer en beginnen de dag met ochtendgymnastiek. Ik zwem 2 keer per week. Beweging is belangrijk, zeker op onze leeftijd.
Het huishouden verdelen we een beetje. Alhoewel Herman tussendoor dutjes doet en ik niet. Ik ben altijd druk in de weer. Loop bijvoorbeeld iedere dag naar de brievenbus. Herman kookt graag. Ik kook ook, omdat ik anders vergeet hoe het moet. Iedere middag eten we warm en ’s avonds gewoon een boterham. Dit is nog van vroeger.
Eén keer per week komt de hulp voor de klusjes die we zelf niet meer kunnen. Bepaalde dingen gaan niet meer, zoals de zoldertrap uitklappen. Onze kleinzoon komt ook wekelijks voor de gezelligheid en klusjes in en rondom huis. Dat vinden we heel fijn."
Beperkingen
“Autorijden doen we allebei nog. Het rijbewijs van Herman is vorige week nog verlengd tot zijn 93ste. Tot 3 jaar geleden gingen we nog regelmatig samen op vakantie. Ik heb darmproblemen en hierdoor durf ik niet lang van huis weg te zijn. Dat is jammer. In ziekenhuizen kom ik liever niet.
Herman heeft 23 jaar HOVO Seniorenacademie gedaan. Dit is hoger onderwijs voor ouderen in Nederland. Hij heeft voor het komende jaar besloten niet meer te gaan. De afstand van de auto naar de school is te ver. Een rollator is geen optie, hij wil niet laten zien dat hij oud is.”
Interview en fotografie: Romi Tweebeeke
