Een vraag werd duidelijk vermeden: hoe het voor mij voelde om toe te moeten kijken. Tot ik het zelf maar ter sprake bracht. Dat was ook het moment dat ik mij voor het eerst realiseerde dat ik mijn schaatsen nooit meer zou gebruiken. Gelukkig passen de voeten van een van onze kleinzonen daar precies in. Zo konden we genieten van het uitzonderlijke plezier van de kinderen en kleinkinderen.
Hoe ervaart u uw kwaliteit van zorg? Vul de vragenlijst in! Zo helpt u uzelf en de zorg vooruit!
Wandelen
Ondanks mijn reumatische pijn wandelen we iedere dag. Drie tot vijf kilometer in een flink tempo. De tuin bij het boerderijtje van een van mijn zonnebloemvrienden was nog overwegend wit gekleurd. Niet door sneeuw maar door sneeuwklokjes. ‘Hier wandelen de sneeuwklokjes onder het tuinhek door, in een traag tempo van misschien één centimeter per jaar’, dacht ik.
Ook met mij gaat het goed. Dat wil zeggen: ik voel geen pijn zolang ik me niet beweeg. Ook in een ander opzicht gaat het me goed. Ik heb er namelijk vrede mee dat ik nooit meer kan hardlopen, of klussen of een flinke fietstocht maken, of dus een tocht maken op schaatsen.
(lees verder onder de foto)
Net als bij covid
Laatst las ik wel over de problemen van mensen die hersteld zijn van een covid-19 besmetting. En ik herkende een flink deel van hun klachten: overmatig en snel moe (uitgeput), neigen naar depressie, niet goed kunnen concentreren.
Schrijven lukt nog steeds onvoldoende. Deze tekst heeft mij bijvoorbeeld drie dagen gekost. Spierreuma en ontstekingsremmende medicijnen hebben (te?) veel schade toegebracht.
Gelukkig houd ik veel van lezen zodat ik over het algemeen geniet van de dagen samen met mijn lief. Ook gedurende de huidige omstandigheden waardoor we weinig mensen zien of spreken.
