Ik hoor hoe zij zich voelt

Ik hoor altijd aan haar stem hoe ze zich voelt. Meestal is ze blij en opgewekt. Als ze zich niet lekker voelt heeft dat meestal te maken met hoofdpijn.

Dezelfde hoofdpijn als vroeger?

Zou dat dezelfde hoofdpijn zijn die ze vroeger ook vaak had toen ik jong was? Vooral in de weekends, als we allemaal thuis waren. Ik maakte mij daar als kind ook al zorgen om, omdat ik bang was dat het wellicht iets met het dagelijks terugkerend gekizzebis tussen mij en mijn vader had te maken. Vooral in de weekends kon dat leiden tot hoge spanningen met veel geschreeuw en geklap van deuren als resultaat.

De regel: Omdat ik het zeg is het zo, vond ik toen al geen goed antwoord op mijn vragen als puberende tiener. Daar kon de mime van mijn moeder achter mijn vader’s rug niets aan veranderen. Zij wist als geboren diplomaat – als oudste van een gezin van 4 kinderen met een strenge vader – hoe je daar mee om moest gaan, namelijk mondje dicht en net doen alsof je het er mee eens bent.

Jeugd

Zo ging het vroeger bij ons thuis. En nog steeds vind ik het jammer dat ik toen niet heb geluisterd naar mijn moeder. Dat had een hoop wederzijdse ergernis tussen mij en mijn vader gescheeld misschien. Regelmatig nam ze het voor mij op en bemiddelde tussen de twee kiftende partijen, waardoor ik ontdekte dat toegeven soms ook winst opleverde.

CV versus kolenkachel

Dit gaat allemaal door me heen als ik later op de avond, een beetje rillerig van de griep, na het kolenkacheldouchen mijn op de verwarming gedrapeerde, lekker warme pyjama aantrek. Dat deed mijn moeder ook altijd ‘s winters als t koud was voordat ik ‘s avonds naar mijn koude, onverwarmde zolderkamertje vertrok. Dan spreidde ze mijn pyjama uit over de mantel van het zwarte kolenhaardje, dat soms voor schroeiplekjes zorgde op het flanel.

Misschien dat er daarom elk jaar standaard een nieuwe pyjama voor mij zat in de zak die Sinterklaas bracht bij ons, ondanks mijn gezongen smeekbede om toch maar snel ons huisje voorbij te rijden, bang als ik was voor al dat gebons op de deur en het gekletter van pepernoten tegen de muren van de kamer.

Ik moet glimlachen om de herkenning van een gewoonte. De CV staat op 18 graden, geen enkel gevaar voor brandplekken.