Zinloos tijdverdrijf
Het onderstreept weer eens dat piekeren over de dag van morgen een zinloos tijdverdrijf is. Je kunt net zo goed in een glazen bol turen in de hoop dat zich daar de toekomst zal ontvouwen. Het enige dat er met zekerheid over de toekomst valt te zeggen, is dat ze nukkig is. We schrijven plannen in agenda’s, maar wie weet, glijden we straks uit over een bananenschil en breken we een ledemaat en krijgen we een heel andere agenda.
Hetzelfde geldt voor kopzorgen. Ojee, als het beoordelingsgesprek met mijn baas maar goed afloopt... Als die fietsvakantie maar niet verregent... Als er maar niets mis is nu X al zo lang niet van zich heeft laten horen... Goede kans dat zulke zaken anders uitpakken dan gevreesd. En zoniet, dan reageer je er wellicht anders op dan je vandaag vermoedt.
Niemand kan het laten
Het is onzinnig, iedereen weet het, maar niemand kan het laten. Dat vind ik dan wel weer ontroerend. Het hoofd weet het allemaal zo goed, maar de buik voelt er het zijne over: die wil vrijuit hopen en vrezen, dromen en tobben, stralen en miezeren, wikken en wegen wat de dag van morgen zal brengen. In die zin is zorgelijkheid de antipode van de voorpret en vormen ze allebei een zijde van dezelfde medaille.
Nu nog een onderzoek om de voorpret te ontmaskeren door te bewijzen dat van alle zaken die ons voorbarig plezieren 85 procent zich nooit voordoet.
