Bijna iedere ochtend schrik ik wakker vanuit een droom, die negen van de tien keer over nare dingen gaat. Geen geitjes of mooie bloemen. Geen mooi strand met een helder blauwe zee. Maar keiharde angsten. Met voorop de angst om te falen.
Te falen naar mijzelf en naar de mensen om mij heen.
Het kost mij altijd een dagdeel om deze gedachten te laten landen en af te doen als irreëel. Alleen blijf ik telkens met de waarom vraag zitten. Waarom heb ik deze gedachten? Ik volg braaf de therapieën, heb twee keer per week een afspraak met de psycholoog om het erover te hebben. Ik doe er volgens mij echt alles aan om deze gedachten te laten verdwijnen, alleen lukt mij dat nog niet.
Wat ik wil?
Ik wil graag zorgeloos wakker worden. Vooruit kijken in plaats van achteruit. Mijn bed uitstappen en de dag positief beginnen.
Veel van mijn irreële gedachten gaan ook over wat nog komen moet. Dat er voor mij geen mooie toekomst is weg gelegd. Dat ik voor altijd ziek zal blijven. Dat ik faal in wat er van mij verwacht wordt.
Onlangs ben ik gestart met het uitwerken van mijn gedachten. In de psychiatrie noemen ze dat werken met een G-schema. Wat je dan doet is de gedachten opschrijven en analyseren volgens een bepaalde structuur.
Dit helpt enigszins om gedachten een plaatsje te geven, maar het is nog niet de oplossing.
Waar ligt de oplossing wel? Gaat dit naarmate je herstelt weg? Zit het in mijn onzekere karakter dat ik er zoveel last van heb?
Een puntje voor mijn psycholoog, zo besluit ik mijn gedachtegang.
Deze blog is met toestemming overgenomen van www.basjorenolbertz.nl waar nog meer blogs staan van deze blogger.
