“In mei ben ik een bedrijf gestart in auto-onderdelen en transport. Dat is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby. Ik was al een tijd bezig om onderdelen van oude Saabs te verhandelen. Dat werd steeds groter. Zou de fiscus dat wel accepteren? Soms moest ik een Saab ophalen om ‘m op te knappen en dan leende ik een aanhanger. Twee maanden geleden kwam er een oprijwagen op mijn pad. Ik zag er wel brood in om voor mijzelf, particulieren en voor garages auto’s op te gaan halen. Voor ons is het niet zo’n grote stap, we hebben 30 jaar een groothandel gehad in sportkleding, sportvoeding, gadgets en fitness-spullen en zijn het ondernemerschap dus wel gewend.
Werk
Rond mijn 40e kwam ik thuis te zitten na een reorganisatie. Ik heb toen besloten: ik ga niet wéér onder een bestuur werken dat bepaalt wat ik moet doen. Ik wil het graag zelf bepalen, invloed hebben op mijn leven, en niet een baan van 9 tot 5. Om me heen hoor ik veel vijftigers zuchten over de zoveelste reorganisatie, ze kijken uit naar de vut of hun pensioen… Mogen ze eindelijk stoppen, valt het leven nóg tegen. Als je ouder en wijzer bent en zelf nadenkt over je werk, dan wil je zelf een vinger in de pap hebben. Eigenlijk heeft onze groothandel nooit als werk gevoeld.
Sport
Ik voel me nu hetzelfde als 20 jaar geleden. Ik ben alleen minder belastbaar. Mijn eerste marathon was in Enschede en die liep ik gelijk binnen de drie uur. In mijn leeftijdsklasse hoor ik op de lange afstand bij de top-3 van Nederland. Op het NK Marathon heb ik drie of vier keer op het podium gestaan. Twee jaar geleden liep ik als 70-plusser een zes-uursloop. Een andere mooie wedstrijd was het NK 100 km in Winschoten, een internationaal evenement voor ultralopers. Daar werd ik kampioen in de categorie 55-60.
(Het verhaal gaat onder de foto verder)
Natuurlijk doe je dat niet zomaar, ik neem het trainen serieus. Mijn uitgangspunt is ‘probeer het maar’. Ik vind het niet erg om te falen. Ik hoef vooraf geen garantie dat het lukt. Ik heb mijn Waterloo gevonden bij deelname aan de Spartathlon, dat is een ultraloop van 246 km. van Athene naar Sparta op de Peloponnesos. Ik had vooraf het idee ‘met mijn mentaliteit kom ik er wel’. Na 113 km moest ik stoppen. Ach, van nederlagen leer je het meest. En het is een hobby, je hoeft er niet van te leven. In oktober hoop ik er weer bij te zijn op het NK marathon in Amsterdam.
Tel ik alle marathons en ultralopen bij elkaar op, dan zijn dat er ruim 140. Ik heb ook nog een tijd triathlon gedaan, in de tijd dat er nog geen hartslagmeters waren en je in een korte zwembroek te water ging.
Samen
Mijn vrouw vindt al dat sporten prima. Zij heeft ook een sportverleden en is nog steeds actief. Wij kunnen elkaar heel goed ruimte geven, dat is gezond. Ik leef heel ontspannen, doordat ik me nooit zorgen hoef te maken: doe ik het wel goed? Vind Anneke het wel leuk? We zijn niet in staat ons te vervelen. Mijn criterium is dat ik niet als een zoutzak op de bank zit na een wedstrijd of zware training. En dat lukt nog steeds.
Spieren
Als importeur van een Britse schoenmerk inov-8 hoorde ik voor het eerst van crossfit. Dat is een beweging die tot doel heeft de fitste mensen ter wereld te maken met een ‘workout of the day’. Ze zeiden: ‘dat doet wonderen’. Het waaide over naar Nederland. Ik volgde een proefles en ben nooit meer gestopt. Ongeacht leeftijd kun je met crossfit minimaal 20% verbeteren aan spierkracht.
Mobiliteit
Mobiliteit is enorm belangrijk. Dat is de drijfveer achter mijn bedrijf. Ik zou het heel erg vinden om hulpbehoevend te zijn. De trap op klauteren en dan hijgen, dat vind ik al heel erg. Ik wil niet op dat punt komen. Vroeger vonden we het normaal als iemand op zijn 70e overleed. Nu is de gemiddelde levensduur veel hoger. We weten dat leefstijl daarin bepalend is.
Nu is mijn gezondheid deels geluk, geen verdienste van mezelf. Ik leef wel gedisciplineerd, maar niet overdreven. Ik eet veel koekjes en taart. Als triatleet verbruikte ik enorm veel voedingsstoffen en dat is zo gebleven. Maar ik kan ook goed reguleren en rust nemen. Ik kan nog steeds mijn trouwpak aan. Van anderen hoor ik dat ik voor hen een voorbeeld ben. Maar zelf heb ik ook weer nog oudere mensen die sporten als voorbeeld.
Zorg
Ik huiver bij de gedachte aan een ziekenhuis. Ik wil er niet komen, omdat ik bang ben daar iets op te lopen. Dat is een goede drijfveer om er zo ver mogelijk van weg te blijven. Als ik een enkele keer medicijnen nodig heb, vraag ik altijd naar alternatieven. Zelfs paracetamol slik ik liever niet. De naam van mijn huisarts ken ik niet eens. Mijn ijzergehalte is aan de lage kant, daarvoor slik in een supplement. Verder niets.
(Het verhaal gaat onder de foto verder)
Ik kan niet tegen spanning of disharmonie. Mijn lichaam verkrampt, ik voel het in mijn maag en darmen. Ruzie maken is heel slecht voor je gezondheid. Ik leef op intuïtie en ben in staat om snel een koers te zien. Dat lijkt gevoelsmatig te gaan, maar later blijkt het toch weloverwogen. Ik ben in die zin een typische bestuurder. Ik had bijvoorbeeld ook ooit wel burgemeester willen zijn, maar daar is het nu te laat voor. De meningen vragen, de voors en tegens op een rij zetten, en dan knopen doorhakken. Heerlijk.”
Fotografie: Ontwerpgroep Lâle
