Ik ben snel moe. Maar qua geestelijke energie levert het wel veel op. Houding van collega’s is ook een factor.
Onzekerheden en vragen
Wil men wel dat ik werk of doe ik de spek en bonen dingen? Krijgt men geld voor mij om iemand anders mijn baan te laten invullen? Mag ik nu alleen leuke dingen doen? Hoe is dat voor de ander? Loop ik ze niet in de weg? Toch acht ik mijn ideeën ook wel wat waard. Lever ik een bijdrage aan het leerproces van de leerlingen? Ik acht mijn ideeën wel wat waard en zo krijg ik thuis ook wat meer ruimte.
'Gewoon' weer begonnen
In de tijd dat ik ziek ben, ben ik in het nieuwe schooljaar ‘gewoon’ weer begonnen. Ik help mee in de lessen die wel een paar extra handen, ogen, ideeën konden gebruiken. Ik blij, collega blij, teamleider blij; kortom iedereen blij.
Meer dan voor spek en bonen
Na verloop van tijd voelde ik me beter en kwam ik tot de conclusie dat ik meer wilde dan alleen voor spek en bonen mee te doen. Dus ik vraag begeleiding in mijn te maken keuzes. Immers, ik word niet beter. Wat is dan verstandig om te doen? Minder tijd in werk steken of juist wat zelfstandiger gaan werken? Ik zocht iemand die me daar mee zou kunnen helpen kiezen. Mooi dat mijn werk daar coaches voor zou kunnen inzetten. Ik wilde wel zo’n coach.
Nog niet aan toe
Echter, ik ben nu komende week een jaar ziek gemeld. Voor mijn werk is dat einde oefening. Of ik niet gezellig in mijn woonplaats aan de gang zou gaan...ja hoor, 58 jaar en een onomkeerbare ziekte. Werkgevers staan in de rij! De personeelsfunctionaris rekende voor me uit dat ik nog 9 jaar van de WIA zou kunnen genieten. Misschien zelfs wel met 70 procent van mijn huidige salaris! En daar hoefde ik niets voor te doen…Ik denk niet dat ik daar aan toe ben.
Fotografie: Fleur Kooiman
