95 jaar

Drie jaar terug moest ik haar verjaardagsfeest cancelen. Hoofdpijn hield haar tegen om familie te verwelkomen en cadeautjes in ontvangst te nemen. Dit keer wilde ik haar 95ste verjaardag weer vieren in De Zoete Inval, zoals de laatste keren. M’n moeder verkeerde in redelijk goede conditie. Ze had weinig pijn in haar knie en, wat belangrijk was, geen hoofdpijn. Je kunt daar lekker eten met elkaar aan lange tafels en voor de liefhebbers is er bowlen.

Fotocollage 

En er was iemand die foto’s maakte. Het resultaat -15 plaatjes afgedrukt op groot formaat- was bedoeld om een collage te maken voor moeder om terug te kijken. Dat is een prima reminder voor iemand met gebrek aan kortetermijngeheugen, iets waar mijn moeder aan lijdt en waar ze zich bij tijd en wijle van bewust is.

Herinneren

Geregeld moppert zij dat zij zich niets kan herinneren van de vorige dag, van een uur geleden, of van een minuut terug. Een foto helpt haar de lege plek op te vullen, waardoor zij terugvindt wat zij kwijt was. Elke dag als ik nu bij haar binnenkom, pakt moeder het mapje met foto’s op en vraagt wie toch dat jongetje is met die mooie donkere ogen en dat lieve koppie. Dan zeg ik dat dat mijn jongste kleindochter Lola is, die haar lange haren onlangs heeft gedoneerd aan stichting Kika (kinderen met kanker). Alle anderen - familieleden en kennissen - herkent zij, weet zij de namen van te noemen en ze herinnert zich die dag als een groot feest ter ere van haar.

Op naar volgend jaar 

Toen de buurvrouw haar de volgende dag vroeg hoe zij het vond dat zoveel mensen er waren om haar verjaardag te vieren, riep zij dat zij volgend jaar zelf moeten betalen! Ondanks het feit dat ik haar niets had verteld over de financiële afwikkeling van de gezamenlijke viering, had ze door dat zij de mecenas was op haar eigen feestje. Goed zo mam, blijf op de penningen letten. Op naar volgend jaar!

Fotografie: Romi Tweebeeke