Taken en verantwoordelijkheden die hij leuk vindt om te doen, worden plots door een ander gedaan. Omdat ze hem ontzien. Ik wilde schrijven over hoe dubbel hij daarin staat. Dat het nu makkelijker is om met mij naar allerlei onderzoeken te gaan. Maar dat hij terugkomt op school en ziet dat er beslissingen zijn genomen die hij anders zou hebben gedaan.

Maar daar schrijf ik niet over. We kregen te horen dat de moeizame laatste 6 weken chemo geen ene moer hebben gedaan tegen de uitbreidingen. Er zijn er zelfs meer bijgekomen. Hier passen een heleboel slechte woorden. En we roepen God maar weer eens aan. Wat ook niet helpt…

Maar goed, er zijn nog 2 nieuwe middelen. Tuurlijk zijn we blij met elk nieuw middel. Tijd bijkopen is belangrijk. Ook omdat ik me niet ziek voel. Nou ja, niet de hele tijd. Maar ik zie huizenhoog tegen de nieuwe chemo op. Mijn haar is net weer een centimeter hoog. Ik voelde me net weer beter. Niet dat ik me slecht voelde, maar nu voelde ik het verschil. En mijn aders hebben het opgegeven. Geen vat meer aan te prikken.

Fotografie: Fleur Kooiman