Elk jaar kon ik er weer voor onbeperkte tijd tegenaan. Ik was zelfs al door de 10-jarengrens heen. Zodat ik weer net zoveel kans had om kanker te krijgen als ieder ander.
Helaas was dat buiten die geniepige celletjes gerekend. Ze waren terug! Ik kreeg medicatie en moest elke 3 maanden op de keuring komen. En ook toen kreeg ik weer een geruststelling dat mijn toekomst nog redelijk onbeperkt was.
Alleen zijn die celletjes bij mij onvoorspelbaar en werd er op een gegeven moment besloten 1 keer in de 6 weken naar mijn toekomstbeeld te kijken.
Nu heb ik het schitterende nieuwe medicijn Palbociclib. Vanaf augustus in de zorgwet. Eén kuur deed wel zijn werk. De andere maand waren de tumorcellen al weer slimmer geworden. We raakten in paniek toen de markers naar 60 stegen. Ik draai nu mijn hand niet meer om van de 912 markers die geteld zijn. Wat wel telt is dat ik me goed voel. Vermoeid, dat wel.
Waar ik niet tegen kan, is dat er nu elke 2 à 3 weken gekeken wordt hoe het met mij is. Wat ik wel fijn vind, is dat er zorg voor mij is. Alleen hoort daarbij ook dat ik elke 2 à 3 weken mijn toekomst bij moet stellen. En die wordt dan elke keer een stukje minder. Dat is niet fijn.
