Verenigingsleven
Zeventien jaar geleden kwam ik hier wonen. Het is een koopwoning midden in het centrum. Een bewuste keus, zo heb ik alles dichtbij en blijf ik onder de mensen. Voordat ik hier kwam wonen, belde ik met de gemeente om te informeren naar het verenigingsleven. Ik sloot mij aan bij de fietsclub, koersbal, volksdansen en de studiekring. De fietsclub is voor mij helaas afgelopen. De mensen met wie ik destijds graag fietste en koffie dronk, durven niet meer. Ze zijn bang om te vallen. Ik mis dit wel heel erg. Ook de studiekring is behoorlijk uitgedund. Vroeger was dit een keer in de 14 dagen, nu is het helaas nog maar één keer per maand.
Reizen
Omdat ik toch wat sociale contacten mis, heb ik via de gemeente contact gezocht met een sociaal werker. Die mevrouw is hier nu twee keer geweest en gaat kijken of ze mij aan iemand kan koppelen. Gewoon iemand die ook zin heeft in een praatje en een kop koffie. Of iemand die zin heeft in een uitstapje. Ik ga namelijk geregeld op pad. Twee à drie keer per jaar ga ik op vakantie. Ik boek dan een busreis, vaak met allerlei leuke activiteiten onder begeleiding van een gids. Voorheen deed ik dit soort dingen met mijn vriend. Tegenwoordig doe ik dit alleen. Dat is jammer, ik mis de napret. De ervaring en herinnering delen is vaak net zo leuk als de reis zelf.
Thuiskomen
Ook in Nederland ga ik graag op pad. Ik heb nooit een rijbewijs gehad, dus ik doe alles met het OV. Mijn huis ligt vlakbij een treinstation en zo kan ik overal komen. Ik zou heel graag iemand meenemen, maar diegene moet nog wel vitaal zijn. Vroeger had ik leuke gesprekken tijdens mijn reizen. Maar tegenwoordig zit iedereen naar een schermpje te kijken. Zonde!
Reizen is leuk, maar thuiskomen is ook fijn. Ik vermaak mezelf met puzzels, televisie of het bekijken en de planning van de volgende reis. Het is een fijn huis en ik hoop hier nog lang te kunnen blijven.
Financieel
Momenteel ben ik heel druk met mijn belastingaangifte. Ik heb geen computer en geen internet. Alles moet dus nog met de hand worden ingevuld. Het rekenwerk is soms lastig, maar ik schroom niet om de telefoon te pakken en hulp te vragen. Ik wil altijd alles weten en snappen. Ik vind het stiekem heerlijk zonder kinderen. Het scheelt een hoop gedoe maar het is voor de toekomst wel lastig. Wie gaan mijn zaken regelen als ik er niet meer ben of niet meer voor mezelf kan zorgen?
Tekst en foto's: Romi Tweebeeke
