Dacht er toch over na

Ik was te verbluft om hier een antwoord of weerwoord op te geven. En ondanks de voor mij klare onzintaal, betrapte ik me erop dat ik er toch over nadacht. Het was duidelijk dat ik vond dat mijn borsten niet dat waren waar ik op hoopte. Maar ik ben maar weinig mensen tegengekomen die tevreden waren met hoe zij waren toebedeeld. Ik heb met veel plezier onze kinderen borstvoeding gegeven, intens genoten tijdens intieme momenten, en vaak vurig gehoopt dat ik twee mooie handjesvol zou krijgen.

Tja, such is life!

Voedingsgewoonten

Een ander voegde me toe dat ik te dik was. Ook al waar. Maar ik ken vrouwen die klein en rank zijn en toch borstkanker kregen. Laatst vulde ik een enquête in over voedingsgewoonten. Ik werd er wat mispelig van.

Waar je kanker van kunt krijgen; te veel suiker, te weinig eten, te vet, verkeerde vetten. Links dan wel rechtsdraaiende yoghurt, topsport, roken of zelfs meeroken, te weinig fruit, te veel fruit. Verkeerd fruit. Het niet goed bakken van je vlees. Vlees in het algemeen is verdacht! Het niet wassen van je groente, fruit. Eten van bloemetjes. Tefalpannen. Uitlaatgassen. Nachtdiensten. Te veel nadenken, te weinig lachen, te veel verdriet hebben. Vogels houden, kippen ook. Antibiotica. Ik zal er beslist een paar vergeten.

Hoeveel pech kun je hebben?

Ik ben tot de slotsom gekomen dat je gewoon heel veel pech hebt als je kanker krijgt. En ik kreeg het twee keer. Hoeveel pech kun je hebben?

Ps. Ik heb nu wel een kleinere borst! Aan een kant, dat dan weer wel...

Fotografie: Fleur Kooiman