Nu wonen wij in Valbrug een locatie van Omring. In dit woon-zorgcomplex kan men zelfstandig wonen in één van de huurappartementen. Juist voor ons als echtpaar, is dit een uitgelezen mogelijkheid om toch bij elkaar te kunnen blijven wonen. Het is een mooi ruim appartement, toch voelt het nog niet als thuis.
Binnen blijven
Zo’n 3 jaar geleden kreeg ik een hersenbloeding. Ik liep altijd als een kieviet maar sindsdien loop ik moeizaam en met een stok of rollator.
Een scootmobiel vind ik griezelig en is niets voor ons. Oud worden is mooi, maar oud zijn niet. De fysio komt 2 keer per week, dit is al 5 jaar dezelfde man. Hij is een stuk van ons servies geworden. We gaan niet met zijn 2-en naar buiten. We zijn bang om te vallen dus blijven samen lekker binnen. Puzzelen of lezen.
Huiselijke sfeer
Op de plek van St. Martinus bouwt men nu een nieuwe woonvoorziening. Onze locatiemanager doet zijn best voor een nieuw appartement. Wellicht voelen wij ons daar meer thuis. De mensen hier zijn erg op zichzelf en hierdoor missen wij een stukje huiselijke sfeer. Misschien zou dit anders zijn als ik goed kon lopen. Deze woonvoorziening heeft geen winkeltje of kapper. Dat is jammer, daar kon je altijd even lekker ouwehoeren. Even eruit.
Zorg
De dagen zijn vaak hetzelfde. Rond 7:00 krijgen we hulp bij het wassen en aankleden. Dit is niet elke dag dezelfde hulp, dat went helaas nooit. Leo heeft al 15 jaar de ziekte van Parkinson maar doet zijn medicatie nog zelf.
Ik draag een alarm om mijn nek, omdat ik niet meer zelf naar het toilet kan. De zorg is goed. Het avondeten wordt iedere avond vers gebracht en is van goede kwaliteit. In principe hebben we hier 24 uur per dag zorg in de buurt. Dat geeft wel rust.
Samen
Mijn man is geweldig en ook mijn 2 dochters dragen hun steentje bij. We zijn 60 jaar getrouwd en het is eigenlijk prachtig om samen ouder te worden. Ik moet er niet aan denken dat er wat met hem gebeurt. We takelen samen af. De deur staat hier altijd open. Mensen lopen in en uit. We staan beiden moeilijk op maar vinden het wel heerlijk om even te kletsen.
Fotografie en interview: Romi Tweebeeke
