Vorig jaar heb ik periodes gehad dat ik heel afhankelijk was. Er waren tijden dat ik niet naar buiten ging. Terwijl ik vroeger alles aan kon. Nu durf ik weer naar buiten op mijn scootmobiel met onze hond Meisje.
Soms moet je met een heel ander lijf het leven door. Ik heb gemerkt dat je aan veel dingen kunt wennen. Zoals mijn scootmobiel. Die heb ik 2,5 jaar geleden gekocht. Toen kwam ik nog niet in aanmerking voor een vergoeding. Ik kon nog meer dan 0,5 kilometer lopen. Een voorschot had mogelijk geweest, maar dan zou mijn premie voor 6 jaar stijgen. Dit stond gelijk aan de prijs van 3 scootmobielen. Die dingen zijn flink duur. Ik schrok van de prijs toen ik er mee geconfronteerd werd. Gelukkig kon ik mijn spaargeld aanspreken.
Fijne oplossing
In het begin wilde ik er niet op gezien worden. Ik vond het niks. Nu ben ik er aan gewend. Ik haal er mijn boodschappen mee of rijd naar de bouwmarkt. Dat ding draagt alles. Het zorgde er ook voor dat ik nog een tijd naar mijn werk kon blijven gaan. Ik raak snel buiten adem. Dit is minder vermoeiend.
Soms gaat het mis. Onlangs moest ik ergens aanbellen. Het bellenplateau zat meer dan een meter van de deur. Het kostte me iets te veel tijd om na het aanbellen snel in mijn scootmobiel plaats te nemen. Hierdoor raakte de deur geforceerd. Mijn handrem en een lichtje moeten gerepareerd worden. Dit zijn allemaal extra kosten.
Sterker worden
Ik rij ook regelmatig met mijn scootmobiel naar het Sterrebos in de buurt. Daar ga ik dan een stukje lopen met Meisje. Zo probeer ik conditie op te bouwen. Onze hond biedt structuur en houdt me op de been. Anders is de neiging om op bed te blijven liggen soms te sterk en de kans op een depressie groot. Als het mij soms niet lukt, dan gaat Els. Ik vind dat ouderdom je niet tegen moet houden om een huisdier te nemen. Een hond houdt je langer in leven. Je kunt er zo veel liefde in kwijt. Je bent nooit alleen.
