Ik had er op zijn minst nog zo'n 50 jaar mee willen wachten, denk ik als ik hem zie staan. Ik kijk naar de scootmobiel die net is afgeleverd. Echt hip ziet hij er niet uit. En hij is rood, niet echt een onopvallende kleur. Ik vraag mij af: Is dit nu wat ik echt wil?

Dan denk ik terug aan het afgelopen jaar. De lichamelijke klachten die ik had namen toe. Ik denk aan de dagen waarop ik binnen zat en niet in staat was om er zelfstandig op uit te gaan.

Ik begon het bijna normaal te vinden om afhankelijk te zijn van anderen. En dan zeg ik bijna, want het voelde nooit fijn. Je vrijheid ga je pas missen als je die niet meer hebt. Het is voor veel mensen zo vanzelfsprekend om zelf weg te gaan. Met de auto, fiets of het openbaar vervoer. En als je geen van die drie hebt kun je tenminste altijd nog gaan lopen. Toch?

Wind in de haren

Ik had het geluk dat ik af en toe nog een klein stukje kon fietsen op mijn elektrische fiets. Dan was ik gelukkig. Ik voelde mij dan onafhankelijk en genoot van de wind door mijn haren. Wanneer ik niet kon fietsen, miste ik meteen het gevoel van vrijheid.

En nu staat mijn vrijheid voor mijn neus en ik weet even niet wat ik er mee aan moet. Het is de harde realiteit. Als ik een scootmobiel zie dan denk ik vooral aan ouderen die met veel te hoge snelheid tegen mijn enkels aanrijden in de Albert Heijn. Maar ik denk ook aan het verlangen om te gaan en staan waar ik wil.

Een wereld gaat open

Daar ga ik dan! Mijn schaamte en trots zet ik opzij. Ik zal laten zien dat er ook jonge meiden zijn die mobiel willen zijn! Met zo'n 16 kilometer per uur rij ik door de straat. Ik bedenk dat het een jaar geleden is dat ik een rondje door de stad heb gelopen. Ik rij naar het centrum. Als ik door de winkelstraat rij dan besef ik pas hoe erg ik geniet. Ik vergeet bijna dat ik met een scootmobiel op pad ben, zo gelukkig voel ik mij. Er gaat een wereld voor mij open.

Nu ik de scootmobiel kan gebruiken, voel me weer zelfstandig en gelukkig. Mijn omgeving merkt ook aan mij dat ik weer meer aan het ondernemen ben. Mijn moeder zei al: "Ik ben superblij dat jij door je scootmobiel weer een stukje vrijheid en zelfstandigheid terug hebt."

Door de scootmobiel besef ik dat ik ondanks mijn beperking weer onbeperkt kan genieten!

In het voorjaar van 2018 heeft Judith voor het eerst de vragenlijst van Mijnkwaliteitvanleven.nl ingevuld. Zij schreef hierover een blog "Ik ben veel meer dan de diagnose alleen".