Er kwam een alternatief in de vorm van seniorenwoongroepen. Overal in het land richtten senioren verenigingen op, met de bedoeling om een appartementencomplex te krijgen, waar men met elkaar de oude dag zou gaan beleven.

Hoe stelde men zich zo'n woongroep voor? Ik had het voorrecht om in de voorbereidingstijd van zo’n woongroep van 45 appartementen gedurende 10 jaar voorzitter te mogen zijn. In die periode hebben wij als vereniging steeds trouw vergaderd om met elkaar alles te kunnen regelen.

Vrijheid blijheid

Ik ben intussen 86 jaar en woon al 14 jaar in mijn appartement. Het is zodanig gebouwd, dat ik eventueel met een scootmobiel van buiten tot in mijn douche zou kunnen rijden.

Vrijheid blijheid. Iedereen leeft zijn eigen leven, zelfstandig. Daarnaast hebben we een sterke binding met elkaar en ouderwetse burenhulp, als dat nodig is. Een boodschap doen of ons naar de dokter rijden, is hier vanzelfsprekend. Sociale controle is er automatisch, je kunt niet onopgemerkt dagen op de grond liggen.

Een seniorenwoongroep heeft altijd een goede gemeenschappelijke ruimte, waar in ons geval door enthousiaste bestuurs- en barcommissieleden heel veel activiteiten worden georganiseerd. Ook hier vrijheid blijheid: je zet je naam wel of niet op de intekenlijst. Zo hebben wij een paasbrunche, kerstdiner, oudejaarsviering, barbecues, sjoel- en biljartcompetities, haringparty’s enz. enz. Altijd wordt alles gedaan door eigen mensen met elkaar.

Appartementencomplex

Het duurde destijds 10 jaar voor de woningbouwvereniging bereid was, om voor ons dit complex te bouwen. In die 10 jaar hebben wij elkaar vooraf goed leren kennen en we kwamen dus als goede vrienden of bekenden wonen en hebben gevoelsmatig een hele goede kwaliteit van leven!

Uiteraard vallen er steeds bewoners weg, gezien onze leeftijden van 55 tot 89 jaar, en nu worden de appartementen die wij steeds huurden verkocht. Voor de laatst leeggekomen woning stonden 31 gegadigden op de lijst en bij opbod werd door iemand een waanzinnige prijs geboden.

Ik laat het hierbij voor nu en sluit af met de wens, dat velen van u ook zo lang mogelijk een goede kwaliteit van leven mogen hebben.

P.S. Wij vroegen onze leden om een naam voor de vereniging te bedenken. Het werd: de Zilveren Schakel. Zilver, vanwege de bij ons passende haarkleur! Schakel, vanwege de verbondenheid met elkaar!

Fotografie: Romi Tweebeeke