Onderweg naar het speeltuintje met mijn dochter is de eerste hindernis de stoep. Deze loopt af richting de straat. Ik kan maar met één hand duwen, om enigszins rechtdoor te blijven gaan. Maar die hand moet wel twee keer zo hard werken als op een rechte weg. En dat is flink zwaar! Ik let bovendien op mijn dochter, maar ook op alle oneffenheden. En waar kan ik de stoep het beste af?

Het straatje naar de speeltuin toe is ook een uitdaging. De auto’s staan er allemaal op de stoep geparkeerd. Dus ik rol over de straat. Met mijn peuter. Best spannend! Als ik terugkom toch maar eens een appje in de buurtapp gooien. En misschien de gemeente bellen over de aflopende stoep. Want naast rolstoelgebruikers, kan iemand met een rollator hier ook niet goed uit de voeten.

Veel speeltuintjes vallen af

Bij het speeltuintje aangekomen, dient zich snel de volgende uitdaging aan. De schommels staan middenin een grasveld. Ik moet dus met mijn rolstoel door het gras om bij de schommels te komen. Het lukt, maar het is flink duwen. Als beloning mag ik daarna mijn peuter duwen. Stukken leuker. Ik ben blij verrast dat dit prima kan. Ik had verwacht bij elke afzet naar achteren te rollen, maar dat gebeurt niet.

De glijbaan is vandaag geen optie. Die staat in een groot bak zand. En mijn dochter kan deze glijbaan nog niet zelfstandig op. Ik bedenk me dat als ik blijvend in een rolstoel kom te zitten, ik geen speeltuintjes met zand meer kan bezoeken. Dan vallen er toch best een flink aantal af, bij mij in mijn buurt. Ik besef me dat mijn buurt nog lang niet goed toegankelijk is. Morgen ga ik naar de supermarkt. Hoe zou dat zijn?

In de supermarkt

Mijn man en kinderen zijn mee, maar ik heb afgesproken dat ze niet teveel mogen helpen. Het begin gaat gelukkig goed. Ik kom makkelijk door de schuifdeur en de poortjes. Het mandje gaat prima mee op schoot. Maar dan komt het moment waar ik het meest tegenop zie. Ik kan ergens niet bij en ik moet om hulp vragen.

Ik vraag het aan iemand die naast me staat. Ze helpt me, ik bedank haar vriendelijk en zij loopt door. Dan zie ik dat het product nog maar twee dagen houdbaar is. Dat is eigenlijk niet lang genoeg. Wat zal ik doen? Iemand nog een keer vragen om het om te ruilen? Ik vind het nu al erg ongemakkelijk. Wat een vervelend gevoel. Ik neem het toch maar mee. We passen de planning maar gewoon aan en eten dit vanavond.

Nog een paar keer kan ik ergens niet goed bij. Ik vraag het personeel van de supermarkt. Ik merk dat ik me dan minder bezwaard voel. Daar zijn ze voor. Gelukkig lopen er vandaag voldoende mensen rond.

Geen speciale aandacht

Ik ben ook aan het opletten hoe de mensen op me reageren. Ik had verwacht dat ze me misschien niet aan durfden te kijken of juist iets te lang. Maar dat viel me eigenlijk mee. Ook van de kinderen kreeg ik geen speciale aandacht. Mensen doen hun best om hun wagens even aan de kant te zetten als ik er langs moet. Ik ben positief verrast.

In de rij naar de kassa hoor ik mensen Papiaments praten en het woord ‘rolstoel’ valt. Ik vermoed dus dat ze het over mij hebben. Ik heb alleen geen idee of het in positieve, neutrale, of negatieve zin is.

Met de boodschappen in een tas op schoot, ga ik weer naar huis. Daar aangekomen ben ik warm en bezweet. Het voortbewegen van de rolstoel is flink inspannend. Ik denk dat ik morgen spierpijn in mijn armen zal hebben.

Blijvende aandacht nodig

Ik vind het erg leerzaam om een beetje te ervaren hoe het is om rolstoelgebruiker te zijn. Het zijn vaak ook de dingen waar je niet bij stil staat, maar waar je als rolstoelgebruiker juist wel bij stil moet staan. Helemaal ervaren hoe het is om rolstoelgebruiker te zijn, zal natuurlijk niet lukken. Ik weet immers dat het maar voor even is.

Ik besef me dat aandacht voor toegankelijkheid nodig blijft. Ik hoop dat andere organisaties volgend jaar de uitdaging aangaan om hun personeel te laten ervaren hoe het is om gebruik te moeten maken van een rolstoel. Misschien moeten we de gemeente hier eens op attenderen. Ik bedank mijn collega en de sponsoren voor het organiseren van deze leerzame uitdaging.

Lees hier Loes' ervaringen op de werkvloer >

Hoe ervaart u zelf uw beperkingen? >