Al vanaf mijn middelbare schooltijd vond ik het fijn om met mensen te werken. Ik kom uit een groot gezin met veel mensen om me heen en dat vind ik nog steeds prettig. Mijn droom van toen was om het onderwijs in te gaan, maar dat is helaas niet gelukt. Ik ging werken bij een verzekeringsmaatschappij en later bij Suralco, de producent van bauxiet. In 1978 ben ik van Suriname naar Nederland gekomen. Daar kwam ik terecht bij de PTT, later KPN, vervolgens op de verkoopafdeling van een bedrijf. Heel wat anders dus. 

Mensen helpen

Mijn laatste vijf werkzame jaren heb ik gewerkt bij Ferm Werk, dit is de uitvoeringsorganisatie van de Participatiewet in Woerden en omliggende gemeentes. Zij hebben als doel om als werkbedrijf zoveel mogelijk mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan een baan te helpen. Daar kreeg ik allerlei soorten mensen onder mijn hoede om te begeleiden. Asielzoekers, statushouders, mensen met een beperking. Ik hielp ze met structuur in het dagelijks leven en bij de inburgering. Het zijn stuk voor stuk mensen voor wie het moeilijk is om aan werk te komen. Vroeger liep ik met een boog om zulke mensen heen. Nu denk ik: waarom eigenlijk? Onbekend maakt onbemind, waarschijnlijk. Het was heel ander werk dan ik gewend was en de eerste dagen voelde ik me niet op mijn gemak. Ik moest het meteen maar zelf uitzoeken met de groep.

(lees verder onder de foto)

Waardering en respect

Blijkbaar kan ik goed met mensen omgaan en ik ontdekte al heel snel: dit zijn heel gewone mensen, ondanks de beperking of achterstand die ze hebben. Mensen die met respect behandeld willen worden, van wie je iets kunt leren. Ik heb veel waardering van ze teruggekregen. Er ontstond een hechte band. Dit werk is echt mijn passie gebleken. Als ze mij bij het pensioen hadden gevraagd: wil je nog langer blijven, had ik zeker ja gezegd! Het is fijn om iets te kunnen betekenen voor mensen. Ik mis het soms, bijvoorbeeld met de kerst. Dan was er altijd een heel bijzondere sfeer. 

Hoe ervaar jij je kwaliteit van leven? Of jouw naaste? Vul de vragenlijst in en help jezelf en de zorg vooruit.

Verenigingsmens

Rond de jaren ’90 ben ik actief geworden in het verenigingsleven van organisaties voor Surinamers. Ik hield me met van alles bezig: pleitbezorging, voorlichting en culturele activiteiten. Heel waardevol om te doen. In de loop van de tijd werd de aanwas minder, er was minder animo voor. Toen ben ik ermee opgehouden.

(lees verder onder de foto)

Samen leuke dingen doen

Maar ik ben niet blijven stilzitten. Na mijn pensioen ben ik niet in het bekende zwarte gat gevallen. Mijn moestuin vroeg de nodige aandacht. En ik kwam al snel in contact met Karma Zorg. Zij bieden dagbesteding aan mensen met niet-aangeboren hersenletsel. Ook daar kan ik me weer inzetten voor mensen: de gasten ontvangen, bezig houden, samen leuke activiteiten doen.

Nog een cursus

Tot corona kwam en alles stil kwam te liggen. Toen ben ik andere activiteiten gaan zoeken: mijn huis schilderen en een schriftelijke cursus volgen. Eerst heb ik elementaire belastingkunde gedaan en nu doe ik een cursus boekhouden. Ik doe het voor mezelf, gewoon omdat ik het leuk vind. 

(lees verder onder de foto)

Niets moet

Nu het mooier weer wordt, trek ik er meer op uit. Fietsen, wandelen. Of met de auto mijn kleinzoon van school halen. Ik ben gezond en heb een actief leven; ik ben blij dat me dat is gegund. Het fijne is: ik doe alles op mijn tempo, alles mag en niets moet.

Fotografie: Geert de Jong