Ik woon een eind reizen bij haar vandaan en heb geen auto. Met het openbaar vervoer maak ik kosten die ik niet kan opbrengen vanwege de bijstandssituatie waarin ik verkeer. Daardoor is het voor mij onmogelijk om mantelzorg te verlenen. Mijn broer woont wel vlak bij en neemt veel mantelzorgtaken op zich. Maar dat is een intensieve klus. Moeder krijgt thuiszorg in de ochtend en in de avond om haar te helpen met opstaan, wassen, aankleden, medicijnen en dat soort zaken. Maar daarnaast is er meer hulp nodig, die de thuiszorg niet kan bieden.

Verhuizen

We hebben uitgezocht of ik naar mijn moeders woonplaats kan verhuizen. Daarvoor zou ik een urgentieverklaring moeten krijgen. Dat is door allerlei regeltjes van de gemeente niet mogelijk. MantelzorgNL, de organisatie van mantelzorgers, heeft geholpen om uit te zoeken wat mogelijk was. Maar het is niet gelukt.

Juridisch loket

Mijn moeder zou de vervoerskosten die ik maak, bij haar zorgverzekeraar kunnen indienen. Maar in dat geval wordt het bedrag dat ik dan ontvang weer gekort op mijn uitkering. Op een indirecte manier lukt het ook niet. Stel dat zij de vergoeding van de verzekeraar contant opneemt en dan aan mij geeft. Ook dat is terug te leiden tot een vergoeding waarvoor ik gekort word. We hebben het juridisch loket om advies gevraagd, die kunnen echter geen oplossing vinden.

Zelfstandig

Het komt erop neer dat mijn moeder gewoon de pineut is. Ze heeft mijn broer voor mantelzorg, klaar – zo redeneren de beleidsmakers. En anders moet ze maar in een verzorgingshuis gaan wonen, wordt er gezegd. Dat is toch krom? Ze is nu 78, is haar hele leven al zelfstandig geweest. Met behulp van thuiszorg en mantelzorg moet dat mogelijk zijn. De overheid wil dat oudere mensen zo lang mogelijk thuis blijven wonen. Door dit soort financiële belemmeringen wordt dat tegengewerkt.”

Foto's: Tom van Limpt

Het verhaal van Erwin staat ook in de beleidsrapportage van december 2018.

Informatie voor mantelzorgers vind je op www.mantelzorg.nl