Zorg op maat

“Sinds 2009 heb ik thuiszorg vanwege multi-problematiek, onder andere straatvrees en een beperkte mobiliteit. Het was zorg op maat. Niet te veel en niet te weinig. Het bestond uit 9 uur huishoudelijke hulp met psychosociale ondersteuning (HV3).

Een zorgplan

Er is een zorgplan opgesteld met inbreng van mij, de gemeente, de zorgaanbieder en de huisarts. Met deze ondersteuning lukte het om mijn zelfstandigheid stapje voor stapje op te bouwen. Ik ging de deur weer uit voor boodschappen of een bezoek aan de huisarts.

Bezuinigingen zorgden voor verandering

De bezuinigingen in de zorg zorgden in 2014 voor veranderingen. In januari 2014 is het aantal uren thuiszorg teruggebracht tot 5 uur per week zonder enige vorm van overleg. De zorgcoach nam even later ontslag en de evv-er kreeg ontslag. Mij was niet duidelijk welke stappen ik kon ondernemen om bezwaar aan te tekenen. Het begon met mij slechter te gaan. In januari 2015 is het aantal zorguren teruggebracht tot 3 uur per week.

Waar het echt om gaat

Ik ging steeds verder achteruit. In april 2015 was er een keukentafelgesprek met de gemeente en de zorgaanbieder. Dat gesprek was een aanfluiting. Beide personen waren beginners. De consulent van de gemeente zei geen woord en de medewerker van de thuiszorg begreep mij niet. Het lukte niet om te bespreken waar het echt om ging. Ik miste mijn coach van de thuiszorg. Zij was altijd de spin in het web als er problemen waren zowel intern als extern.

Geestelijke en lichamelijke uitputting

In mei ben ik helemaal in elkaar geklapt. Ik heb 8 weken op de bank gelegen niet in staat mijzelf te wassen of voor eten te zorgen. De huisarts sprak van geestelijke en lichamelijke uitputting. De gesprekken met de SOS telefonische hulpdienst hielden mij lange tijd nog op de been. Uiteindelijk ben ik in een crisis geraakt en heeft de politie de GGZ-crisisdienst ingeschakeld.

Aansluiten bij persoonlijke behoeften

Bij de medewerker van de crisisdienst voelde ik direct vertrouwen en begrip en inzicht in de oorzaak van de achteruitgang. De crisisdienst kwam dagelijks. De GGZ-crisisdienst bood aan contact op te nemen met de gemeente. Uiteindelijk is er een gesprek geweest met mij, GGZ, de thuiszorgaanbieder en de gemeente. Ik moest daarna nog 3 weken wachten op de uitkomst.

Ik hád een uitstekend zorgplan…

In de tussentijd ben ik opgenomen. Vanuit het eerste keukentafelgesprek op 30 april betekende dit een wachttijd van ruim 20 weken terwijl het enkel ging om een aanpassing, want ik had vóór de transitie een uitstekend zorgplan.

Nu heb ik per week 3 uur huishoudelijke hulp met 2 uur begeleiding en zorg vanuit het FACT-team. Dit is dure zorg. Door de veranderingen en onzekerheid in deze periode is alles wat we met hard werken hadden opgebouwd helemaal afgebroken. De zorg die ik vóór de veranderingen had, was goedkoper en sloot beter aan bij mijn behoeften.’