Zijn revalidatie duurde 3 maanden. We hebben het aangekeken in ons oude huis, maar het ging niet meer. We kregen geen traplift van de gemeente. Konden alleen een verhuisvergoeding krijgen. Dit verschilt per gemeente. De aanvragen voor de rolstoel en douchestoel zijn destijds goed verlopen. De ervaring leert dat het nu veel lastiger is om iets voor elkaar te krijgen.
Verandering
Mijn man werkte als operator bij een oliemaatschappij en tijdens zijn pensioen werkte hij bij de plantenhal en plukte paprika’s. Altijd druk bezig. Hij was thuis altijd in de tuin bezig, ging ramen lappen voor heel de buurt en maakte de dakgoten schoon.
Na zijn beroerte was er niemand uit de buurt die zei: ‘kan ik jou helpen?’. Nu is hij hartstikke stil. Het gebeurt dat er de hele dag weinig gezegd wordt. Alleen de dingen waar hij antwoord op moet geven. Verder niet. Dat was en is wennen voor mij.
Operatie
Af en toe heeft hij er de pest in. Dan vloekt hij op zijn hand. Hij is linkszijdig deels verlamd en kon met zijn linkerhand eerst nog kleine dingen doen. De artsen zeiden dat met een operatie het functioneren van zijn hand zou verbeteren. Dit is na de operatie juist slechter geworden. Hij kon voor de operatie nog zelf zijn rollator vastpakken en rijden met zijn scootmobiel. Dat kan nu niet meer. Ik help hem nu zijn vingers om de rollator te vouwen, zodat hij kleine stukjes kan lopen.
Ik mag geen rolstoel duwen, dus we kunnen samen niet op pad. Ikzelf loop bij verschillende specialisten, maar praat niet graag over mijn gezondheid. Ik heb geen zicht op verbetering.
Hulp in huis
Mijn man wordt elke dag gedoucht. Wij zijn de eersten, dus ze komen meestal rond 8 uur. In het weekend om 9 uur. Dan wil ik zelf graag een uur langer liggen. Soms is er te weinig personeel en worden we gebeld dat ze hem niet komen douchen. Van mijn arts mag ik dat niet meer zelf doen. We hadden eerst ook ’s avonds hulp. Die kwam soms al om 20.00 uur. Mijn man had geen zin om dan al uitgekleed voor de buis te zitten. Nu doe ik het zelf op mijn gemak. Zo gaat het goed.
De huishoudelijke hulp komt 1 keer in de week. We hebben er 1 uur bij gekregen en zitten nu op 3 uur in totaal. Als het nodig is kunnen we meer krijgen.
De boodschappen kan ik zelf nog. Die doe ik als mijn man naar de dagopvang is. Daar gaat hij 3 dagen in de week met vervoer op maat naar toe. Ze doen spellen, lezen samen de krant en gaan af en toe naar buiten. Tussen de middag eten ze met elkaar. Hij vindt het leuk om naar de dagopvang te gaan.
Leuke dingen
We voelen ons hier veilig en hebben contact met de buren. Onze 3 kinderen wonen niet in de buurt. Af en toe gaan we een paar dagen met elkaar weg. Bijvoorbeeld naar de Beekse Bergen of dingen bezichtigen en ’s avonds uit eten. Dat vinden we fijn.
Ik kook graag en ben altijd met planten bezig. Hou van bloemen. Vooral fresia’s. Die ruiken zo lekker. Ik ga regelmatig naar de markt met vervoer op maat, de bus of de metro.
En ik zit in de cliëntenraad van een stichting voor thuiszorg. Daar neem ik de binnengekomen klachten door. Op die manier ben ik onder de mensen en kan ik mijn best doen voor anderen. Dat is fijn.
Mijn man puzzelt graag. Eén keer in de week gaat hij naar de fysiotherapeut. Die zit hier aan de overkant. Hij loopt zelf naar de begeleide fitness met de rollator. Daar komt hij weer mensen tegen. Dat is gezellig.
Fotografie en interview: Fleur Kooiman
