Mijn hoofd is niet geschikt voor veranderingen. Bijvoorbeeld de seizoenen. De wisseling van zomer naar herfst, het vallen van de bladeren, maakt mij onrustig.

Ik woon zelfstandig dus er is niemand die mij tegenhoudt of rustig praat. Hopelijk komt hier binnenkort verandering in.

Nachtelijke avonturen

Ik ken het halve politiekorps en zij kennen mij. Dit komt door mijn nachtelijke avonturen. Ik doe dan soms dingen, die niet door de beugel kunnen, zoals geluidsoverlast, vandalisme en lopen op de openbare weg. Mijn favoriete wijkagent houdt een oogje in het zeil en heeft de eigenaar van de zorgboerderij Hoeve Vredeveld gebeld met de vraag mij op te halen en overdag lekker moe te maken.

Door deze actie ga ik nu sinds een paar maanden 4 dagen per week naar de zorgboerderij. Ik heb een eigen begeleider en ze zorgen goed voor mij. Ik werk in de kas, verzorg de dieren en kom er achter dat ik eigenlijk best creatief ben. Ik heb het hier naar mijn zin. Sinds enkele weken merk ik dat ik ’s nachts rustiger word en niet meer zo vaak in de verleiding kom om te gaan spoken.

Woonplek

’s Avonds thuiskomen vind ik soms wel lastig. Ik hang dan voor de televisie en val dan met mijn kleren en lampen aan in slaap op de bank. Rond 4.00 uur word ik dan onrustig wakker en ga ik toch soms de straat nog op.

Ik woon hier niet prettig meer. Mijn moeder (78) woont naast me en we hebben geen contact meer met elkaar. Er is tussen ons teveel gebeurd. Dat, plus pesterijen en het onbegrip in de buurt, zorgen ervoor dat ik hier heel graag weg wil. Alleen woon ik nu al zo lang zelfstandig, dat ik daardoor niet in iedere woongroep pas.

Het vinden van een geschikte plek duurt nu al 2 jaar. Het is een vrij groot team wat mij hierbij helpt. Iemand van Triade, GGD, wijkagent en andere collega’s bij de politie. Zij hebben een urgentieverklaring opgevraagd. Er lijkt steeds iets mis te zijn met de aanvraag of er wordt wel een plek gevonden maar die blijkt dan niet passend te zijn. Dat ik ga verhuizen is zeker, maar wanneer en waarheen… nog geen idee.

Boosheid

Waar mijn boosheid precies vandaan komt weet ik niet. Ik heb wel een bokszak gekocht en daar mep ik regelmatig tegenaan. Eerst met handschoenen maar sinds kort met mijn blote vuisten. Dit helpt wel. Het zou helpen als iemand mij uit die boosheid haalt. Ik kan mezelf moeilijk rustig krijgen. Maar, het lukt mij steeds beter.

Tegen diegenen die mij niet snappen of pesten zou ik willen zeggen: ik ben eigenlijk niet zoals ik nu ben. Ik ben eigenlijk gewoon Yvette. Maar ik heb zoveel tegenslagen, dat creëert een soort kortsluiting. Mijn hele leven heb ik eigenlijk al last van tegenslagen, zoals pesterijen. Die kortsluiting die ik daarvan krijg, dat is sinds kort versterkt. Ondanks de vele
tegenslagen, blijf ik het proberen.Van inloophuis naar kerk

Vroeger ging ik dagelijks naar het inloophuis in de buurt. Dit gaat nu niet meer omdat ik op de boerderij werk. In het weekend zijn de boerderij en het inloophuis gesloten. Sinds kort vind ik het prettig om naar de kerk te gaan. Ik kreeg in het inloophuis de tip om daar eens te kijken. Ik geloof niet in God en dat weten ze wel. Het is vrijblijvend om naar de kerk te gaan. Ik stap op zondagochtend op de fiets en ga naar de kerkdienst en het koffiedrinken achteraf. Ik heb altijd affiniteit gehad met Katholieke kerk. Als kind ben ik ook eens naar de nachtmis geweest. Ik heb daar goede herinneringen aan.

Omdat ik de afgelopen weken niet meer ’s nachts op pad ben geweest, kreeg ik van de wijkagent koffie met taart. Dit zijn leuk dingen!

*PDD-NOS staat voor Pervasive Development Disorder Not Otherwise Specified ofwel Pervasieve Ontwikkelingsstoornis Niet Anderszins Omschreven. Deze aandoening uit het autistisch spectrum is een vorm van autisme.

Fotografie en interview: Romi Tweebeeke