Dat betekent; botscan, longfoto, echo van de buik en wachten op de resultaten.
Afscheidstoespraak was al geschreven
Het waren niet zulke leuke dagen. Ik had mezelf al weer uitgewuifd en begraven. De oudste had die week een welverdiend weekje eiland en heeft toen een afscheidstoespraak geschreven. (die ik nu wel wil lezen…) Uiteindelijk kwam het verlossende woord; de heuptumor was bezig en eentje op mijn dakpan deed ook mee. Die van de heup wist ik; ik voelde het kreng weer zitten.
Gewoon door met leven
Ik kreeg nieuwe – oude – medicijnen en mijn levensverwachting was met een onbepaalde tijd gedaald. Ook niet leuk, maar ik ben er nog. En of je nu dieptriest bent of lak aan de hele zaak hebt; het haalt niets uit. Dus maar weer gewoon door met leven.
Bijwerkingen medicijnen
In de bijsluiter van de tamoxifen stonden weer de bijwerkingen. Ik weet het; niet te goed doorlezen want natuurlijk hoor jij tot die 0,001 procent die die zeldzame bijwerking krijgt… Ik had tamoxifen al in mijn eerste periode van borstkanker gehad. Daar heb ik het heel wat jaren op uitgezongen. Dus we gaan voor die optie…
Maar een van die bijwerkingen was het opflakkeren van tumoren. Twee dagen na de start kreeg ik rugpijn, bij die ene tumor. Mijn longen die schoon bleken voelden aan alsof er een ijskoude wind langs kwam.
Ik kreeg ontzettende hoofdpijn en er waren plekken op mijn hoofd die wel als blauwe plekken aanvoelden. En mijn heup! Ik kon er niets meer mee. Ik heb 2,5 dag geleden aan de zekerheid dat het nu dan toch echt voorbij was. Daarna werd ik misselijk – ook een bijwerking - en leegde mijn maag in de verkeerde richting. Bibberend onder een dekbedje gekropen en toen een helder inzicht gekregen!
Griep!
Gewoon griep... ik had gewoon griep. Pijn in mijn rug, pijn in mijn benen, hoofdpijn en overgeven. Yes!!! Ik heb gewoon de griep!
Fotografie: Fleur Kooiman
