Pia: Nu door corona heel veel van deze openbare toiletten én de horeca gesloten zijn, ervaren we hoe het is om hoge nood te hebben, maar daar nergens mee terecht te kunnen. Voor mij is dat dagelijkse kost, en niet alleen tijdens corona.

Ik ben een gepensioneerde, gescheiden moeder (mijn dochter is inmiddels het huis uit) en een rolstoelgebruiker. Daarnaast heb ik een overactieve blaas, waardoor ik vaker en vooral sneller een toilet nodig heb. Een rolstoelvriendelijk toilet. Betekent dat dat ik dan minder kan doen, niet mee kan doen? Ja, vaker dan je denkt. En veel vaker dan ik zou willen.

Minder openbare toiletten dan je denkt

Want ik mis op veel plaatsen een openbaar, rolstoelaangepast toilet. Een kleine selectie van een eindeloze lijst: Toen mijn dochter klein was, konden we niet lang in de speeltuin blijven, omdat er geen toilet was. In openbare gebouwen worden invalidentoiletten regelmatig gebruikt als opberghok voor schoonmaakspullen. Ik bel de gemeente op voordat ik naar het strand ga, om uit te vinden of er rolstoelvriendelijke toiletten zijn en zo ja, waar. Zowel mijn huisarts, tandarts, fysiotherapeut als mijn psycholoog hebben geen invalidentoilet. Ik vind altijd wel weer een oplossing, zoals een bejaardentehuis aan de overkant van de straat.

Ja, ook in openbare gebouwen

Openbare toiletten kosten geld en vierkante meters, dat begrijp ik uiteraard. Maar dat betekent ook dat op locaties waar het niet wettelijk is voorgeschreven, invalidentoiletten zeker niet worden meegenomen. Zoals bijvoorbeeld bij een, door vrijwilligers opgezet buurthuis bij mij in de buurt. Na een zomercursus sprongen me de tranen in de ogen toen ik naar huis reed op mijn handbike. Een dag vrijwilligerswerk met kinderen eindigde met een natte broek. In Alphen aan den Rijn is een bibliotheek gebouwd met een lift die te klein is voor scootmobielen en grote rolstoelen. Ditzelfde geldt voor het stadhuis, twee winkelcentra én de nog te bouwen fietsenstalling. Ik snak naar de mogelijkheid om even bij het politiebureau, ziekenhuis of buurthuis binnen te kunnen wippen om naar het toilet te gaan.

(De tekst gaat onder de afbeelding verder)

Pia in handbike voor een openbaar gebouw

Nederland kan dit beter

Ik ben een aanpakker. Dit blog is dan ook niet bedoeld als klaagzang, maar als voorbeeld om een probleem aan de kaak te stellen. Want laten we eerlijk zijn: dit gaat veel verder. Nederland heeft te weinig openbare toiletten, en veel te weinig openbare toegankelijke toiletten. Het is een basisbehoefte die we beter geregeld zouden moeten hebben in ons land, net als in vele andere westerse landen. Voor velen is het zelfs een reden om niet naar buiten te gaan.

Gelukkig: verbetering

De laatste jaren zie ik gelukkig wel vooruitgang. Zo werkt de Maag Lever Darm Stichting in de Toiletalliantie met andere organisaties samen om te strijden voor meer openbare toiletten. Op mijn werk zijn we gegaan van één aangepast toilet in een gebouw van twaalf verdiepingen naar een nieuw gebouw met op elke verdieping voldoende rolstoelvriendelijke toiletten. Ik zie zelfs af en toe een toilet in een speeltuin. En: sinds een paar jaar gebruik ik de app HogeNood: wat een verademing! Hierin vind ik alle (semi-)openbare én rolstoelvriendelijke toiletten!

Hopelijk biedt deze coronatijd ook een les voor gemeenten om aan de slag te gaan. Zodat er over een paar jaar ‘gewoon’ voldoende openbare toiletten zijn. Tot die tijd blijf ik me inzetten!

Lees meer over drempelvrij leven op de website van de Patiëntenfederatie >

Lees meer over spierziekten zoals die van Pia >