"Toen ik een jaar of zes was, zag ik een televisieprogramma waarin ze het hadden over ‘blindedarmontsteking’. Twee dagen later lag ik op de eerste hulp, want ik wist zeker dat ik het óók had! En daar bleef het niet bij…

Pijntje in mijn zij? - Levercirrose.
Knobbeltje in mijn oksel? - Kanker.
Opgezette lymfeklieren na (redelijk) onbeschermde seks? - Hiv.

Driemaal scheepsrecht

Door mijn angst zat ik regelmatig bij de huisarts, maar ik zat vooral bovengemiddeld vaak in de wachtruimte van de Utrechtse GGD. Vorig jaar zomer had ik met mijn domme kop onbeschermde seks in Spanje. De ochtend erna keek ik mezelf aan in de spiegel en wist ik het zeker: deze keer was ik de verliezer van dit spelletje ‘Russische roulette’.

Twee à drie weken later zat ik nog steeds in Spanje. Opgesloten in mijn hotelkamer met bizar hoge koorts, zweetaanvallen, diarree en sliep ik soms bijna de hele dag. Tijdens zo’n slaapmarathon had ik ook vreemde, hallucinerende dromen. Tussen het slapen en overgeven door, maakte ik daarom maar weer een afspraak met de GGD. Terwijl ik toekeek hoe mijn buisje met vers afgetapt bloed werd weggedragen, dacht ik gelijk: “Nu is het definitief, over een weekje krijg ik slecht nieuws”.

Hiv, hiv, hoera!

En ja, helaas voelde mijn intuïtie het deze keer wél goed aan: een week later werd ik gebeld met een niet zo positieve, maar uiteindelijk wel ‘positieve’ boodschap: ik was namelijk positief getest op hiv. Mijn wereld stortte in. Gelukkig was ik gezegend met een paar vrienden aan wie ik alles gelijk durfde te zeggen.

Er was inmiddels al een afspraak voor me gemaakt in het ziekenhuis. Die dag werd ik bizar vriendelijk opgevangen door de receptionistes van de poli Infectieziekten. Ze omschreef mijn toekomstige ziekenhuisbezoeken als een ‘feestje’ en door haar overtuigingskracht geloofde ik dat gelijk. En als ik nu terugkijk op afgelopen jaar, dan kan ik haar daarin ook geen ongelijk geven.

(Het verhaal gaat onder de foto verder)

Erik

Stiekem voelde ik me ook een beetje een VIP. Al mijn afspraken waren voor me gemaakt, mijn behandeld arts was al gekozen en mijn medicatie lag al klaar: ik kon gelijk beginnen met mijn wedstrijd tegen het virus. Door deze snelle aanpak van de GGD en het ziekenhuis sloeg ik het monster in mijn bloed supersnel knock-out en was het virus ‘ondetecteerbaar’ (ik heb zo weinig virusdeeltjes dat ik het op geen enkele wijze over kan dragen).

Van angst naar kracht

Ook op psychisch en relationeel vlak ondervond ik voordelen na dit heftige nieuws. Geestelijk gezien voelde het een tijdje alsof ik uit een stuntvliegtuig was geknald met een schietstoel, maar al vrij snel voelde ik dat mijn vrienden zichzelf transformeerden tot parachute zodat ik veilig kon landen. Bovendien belde mijn huisarts (die ik nauwelijks ken) me maandenlang om te checken hoe het ging en kon ik altijd terecht bij het ziekenhuis voor hulp.

Door al deze factoren heb ik uiteindelijk een onverwachte stap gezet: binnen vier maanden stond ik op de cover van hiv-magazine Hello Gorgeous, sprak ik op het landelijke hiv-congres in Koninklijk Theater Carré en zagen één miljoen mensen de binnenkant van mijn huis in het SBS 6-programma Hart van Nederland. Het tijdschrift werd bovendien in grote stapels bij de ingang gelegd van mijn twee favoriete LHBT-kroegen, maar binnen no time waren de stapels leeg.

Hiermee heb ik hiv voor mijn gevoel gigantisch bespreekbaar gemaakt in mijn omgeving en ik krijg nog steeds berichten van lieve mensen die zich hierdoor gesteund voelden. Maar met deze column is voor mij het hiv-hoofdstuk écht afgesloten. Hiv heeft namelijk geen enkele invloed op mijn dagelijkse leven en door erover te blijven praten, lijkt het alsof dat wel zo is.

Ohja! Tijdens mijn intensieve lichamelijke check bleek dat mijn lever nog in perfecte staat was, waardoor ik gelijk genas van mijn hypochondrie. Zoals wijsgeer Johan Cruijff ooit zei: “Elk nadeel heb z’n voordeel”.

Lees meer over hiv en aids op ZorgkaartNederland >

De Hiv Vereniging biedt waardevolle informatie over leven met hiv >

Vragen over leven met hiv? Stel ze aan het Servicepunt >

Het interview van Erik in Hello Gorgeous is hier te lezen. Fotografie: Elvin Boer.