Vanuit het raam van zijn nieuwe woning heeft Klaas ten Napel een schitterend uitzicht over een weiland en een landweggetje, dat naar Sint Jansklooster leidt.
Verstand gebruiken
“Het is nog een beetje wennen in mijn nieuwe buurtje”, vertelt Klaas, hoewel hij slechts een paar kilometer westelijker ter wereld kwam, in Heetveld. Daar woonde hij de laatste vijftig jaar in een oud boerderijtje. De meeste tijd samen met zijn vrouw. Sinds zij 11 jaar geleden overleed, leefde hij er alleen. Dat ging vooralsnog prima, maar toch: “Ik moest mijn verstand gebruiken. Ik ben niet zo jong meer. Alles wordt minder, niet beter. We hebben hier weinig voorzieningen. Dus ik was blij dat ik hier kon komen."
Natuurmens
Schoondochter Femmie ten Napel-van Dijk (57): “Het idee was snel geboren. Ik weet niet meer hoe het ooit ter sprake kwam, maar op een zondagochtend na de kerk besloten we: nou, dan zetten we er toch gewoon een huisje bij. Eerder hadden we wel eens besproken of het geen tijd werd om mijn schoonvader op te geven voor een zorgcentrum of iets dergelijks. Toen was hij nog een stukje jonger en daar nog niet aan toe. Dat vond hij iets voor oudere mensen.”
Klaas: “Dat vind ik nog steeds. Ik wilde niet graag naar het bejaardenhuis. De mensen zeggen dat je daar veel meer aanspraak hebt. Maar nee, híer heb ik aanspraak. Ik wil buiten zijn, ik ben een echt natuurmens.”
Mentaliteit
Femmie: “Wij hoefden daar niet lang over na te denken. Je doet zoiets of je doet het niet. Je moet niet denken: wat zullen we straks met hem beleven? Dat zien we dan wel. Hij kan nog jarenlang gezond zijn, en hij kan morgen een hersenbloeding krijgen, maar dat geldt ook voor ons. Wij hebben een ruim erf, dus we hebben de mogelijkheden. En onze ouders zijn altijd goed voor ons geweest, daarom proberen we wat terug te doen. Als je zelf wat kunt doen, wil je dat toch? Dat zit ook wel in de mentaliteit van de mensen hier.
Ik kom uit Genemuiden, en heb mijn ouders ook tot het laatst toe verzorgd, met de was, de boodschappen enzovoort. Je laat mensen toch niet aan hun lot over? Zo zijn wij hier in ieder geval niet. Op deze manier kunnen wij ook een beetje op hem letten. Mantelzorg heeft hij niet nodig. Daarvoor is hij nog veel te actief."
Zwemmen
Klaas: “Ja, ik ga graag een eindje fietsen, zeker als het straks mooier weer wordt. Ik doe ook elk jaar mee aan de Drentse fietsvierdaagse. En elke dinsdag ga ik naar het gewone zwembad, en een keer in de maand met een vriend naar het tropisch zwemparadijs in Wezep. Prachtig mooi is dat: met bubbelbad, stoombad, sauna. Daarna gaan we even naar de markt.”
Het interieur van Klaas’ kant-en-klare chalet op het erf van zijn zoon en schoondochter, ziet er verzorgd uit. Aan de wand, naast een rij medailles van de Drentse fietsvierdaagse, hangt een schilderij van het boerderijtje waar hij vijftig jaar woonde. Verderop een verzetsherdenkingskruis. In het halletje staan een wasmachine, droger en koelkast – allemaal splinternieuw. “En overal is het lekker warm. “Ook in de douche. Man, schei uit, ik heb het nog nooit zo luxe gehad als nu!”
Dit is een bewerking van een interview dat eerder in PCOB-ledenmagazine Perspectief stond (#3, april, 2016).
Auteur: Bert van der Kruk
Fotografie: Janita Sassen
