Het gaat goed met haar. Ze eet goed, haar bloed is in orde, al die ‘ziektes’ waar ze tijdens haar verblijf in het revalidatiecentrum in Diemen last van had, zijn verdwenen.

Robot

Omdat er geld beschikbaar is om nieuwe dingen aan te schaffen voor de bewoners, vormt één van de aanwinsten een robot. Een witte, langharige poes met beweegbare oren, die echt miauwt zo nu en dan, zijn voorpoot even optilt alsof ie op het punt staat die te gaan likken en die kopjes geeft als ie geaaid wordt.

Als ik de afdeling waar mijn moeder zit betreed, word ik onmiddellijk bijgepraat door één van de vriendinnen van moeder over wat zich in de periode dat ik mijn moeder niet bezocht heeft afgespeeld. Deze dame is goed bij de pinken en snapt dat mijn moeder niets te verwijten valt als ze niets onthoudt.

Levensecht

Vandaag zat moeder aan de koffietafel de witte kat te aaien. Ze praatte hardop tegen hem. Zoals ze vroeger thuis tegen de hond en bij mij tegen mijn snoezepoezen deed.

De andere bewoners vonden dat om te lachen en verwonderden zich over de manier waarop moeder haar rol als baasje van de kat speelde en ook uiterst serieus nam. Ik ken mijn moeder. Ze vindt het heerlijk om de aandacht te hebben en ik zag dat zij de boel een beetje zat op te lichten door te doen alsof ze dacht dat de kat echt was.

Nou ziet hij er inderdaad levensecht uit, zoals-tie een beetje op zijn zij liggend mauwt en beweegt. Ik vergiste me eerlijkgezegd ook heel even. Dat moeder de hele afdeling op de hak neemt door toneelspel vind ik zo helemaal mijn moeder, dat ik weer de neiging heb te denken dat ze vooruitgaat in plaats van andersom.

Meezingen

Mijn moeder trekt zich ook niets aan van het commentaar van haar medebewoners als het om zingen gaat. Ze zingt de sterren van de hemel als het koor optreedt. Ze verheft haar stem die helemaal niet gek klinkt. Meezingen mag en wordt zelfs gestimuleerd door de koorleden door songteksten uit te delen voor aanvang van hun optreden.

Het is mooi om te zien hoe de muziek en de melodie het geheugen voor tekst prikkelen en als het ware opent voor de opgeslagen informatie uit een ver verleden.

Mijnkwaliteitvanleven.nl

In beweging

Nadat mijn broer met pensioen is gegaan deel ik de mantelzorg met hem. We schrijven in het logboekje wat we gedaan hebben met moeder en hoe het met haar gaat. Soms eten we samen met haar op haar kamer, dan geniet ze van de haring die we kopen bij de viskar op de hoek. Omdat ze afgelopen jaar 10 kilo is aangekomen, gaat de dokter haar een keer extra controleren en zal de diëtiste haar weer aanmelden voor meer beweging bij de fysiotherapeut.

Moeder vindt het zelf ook jammer dat ze uit al haar bloesjes en broeken barst en zegt dat ze het daar mee eens is, met dat meer bewegen. We gaan dan ook niet meer zo vaak met de e-rolstoel naar buiten, een van elektromotor voorziene rolstoel, wat voor degene die duwt prettig is, maar nemen voortaan de rollator.

Gisteren maakte ik met haar een rondje in de buurt en binnen 2 minuten was ze buiten adem. Ze snapt dan heel goed dat als je tegelijk loopt en praat, sneller moe wordt dan wanneer je al je energie in het lopen stopt.

Na een korte pauze zittend op de rollator konden we verder en eindigden we zwijgend bij de net geopende snackbar. Ze was het er mee eens dat ze een kroketje had verdiend. Nadat we die voorzien van de bijgeleverde mosterd op haar kamer hadden verorberd namen we afscheid. Tot over 2 dagen mam, iets dat niet blijft hangen want altijd is haar eerste vraag als ik binnenkom op haar kamer: “Hadden we afgesproken dat je zou komen?”.

Dat afvallen komt vanzelf als we het meer bewegen project blijven volgen. Of we moeten eens inventariseren welke kleding weg kan en wat moet worden aangeschaft. Op je 96ste een nieuwe garderobe aanschaffen is misschien de nieuwe trend in de ouderen business.

Fotografie: Romi Tweebeeke