Natuurlijk vieren we mijn verjaardag zoals elk jaar met een taart en daarop mijn leeftijd en gaan we zwemmen. Mijn moeder, mijn vader en ik.
Geen brommercertificaat
Voor mij geen ‘geslaagd feest’ met een vlag en tas uit het raam en geen brommercertificaat. Ik hoef niet na te denken over de keuze voor een studie, opleiding of rijbewijs. Geen stapavonden met vrienden, de verleiding om te roken, drinken en geen Pokémon Go.
Wilsonbekwaam of besluitonbekwaam
Voor mij bestond het afgelopen jaar onder andere uit rolstoelpassingen -nee de rolstoel is nog steeds niet goed- of een bezoek aan de revalidatiearts. Onlangs heeft mijn moeder mij wilsonbekwaam laten verklaren in het ziekenhuis, terwijl ik een eigen wil heb. Een goede vriendin van mijn moeder spreekt liever van ‘besluitonbekwaam’.
Wlz herindicatie
De aanvraag voor de Wlz herindicatie is gedaan, want ik zat nog steeds in de jeugdwet en daar hoor ik niet. Mijn moeder wordt al hélemaal blij van al het papierwerk en de uren die daar in gaan zitten.
Bij Bartiméus was er een onderzoek en bij de opticien moesten we steeds mijn bril laten bijstellen. Ook moesten we regelmatig bellen met de leverancier om incontinentieluiers te bestellen. En met een hooikoortspatiënt als ik wordt er in groot verbruik gebruik gemaakt van oogdruppels en neusspray.
Wat nog meer?
Binnen afzienbare tijd krijg ik een Mri onder narcose met een dagopname. Mijn moeder kijkt of ze een spraakcomputer kan krijgen, zodat ik duidelijk kan maken wat ik wil. In mijn nieuwe levensjaar gaat mijn moeder een Wajong uitkering aanvragen en naar de rechtbank om mij onder curatele te plaatsen, zodat zij alle zaken waarover ik zelf geen beslissing kan nemen voor mij mag beslissen.
Mijn verjaardagscadeautjes waren een pak printpapier, een roze en blauwe knuffel en een groot zwembad voor in de tuin, want op vakantie gaan wij niet. Op naar een nieuw levensjaar...
