Het nieuwe medicijn is geen doekje voor het bloeden. Het zou zomaar echt kunnen helpen. Ik zou er 2 à 3 maanden extra tijd mee krijgen. En dat is veel als je nog maar 3 maanden tijd hebt. Maar om die nou op bed door te brengen of boven de wc-pot, nou nee.
Middenweg
Dus hebben we een weekend nagedacht met veel vragen, uitpluizen en veel tranen. Ik wil nog niet weg en mijn gezin wil dat ook niet. En mijn omgeving ook niet. Dus wat te doen? Kwaliteit of kwantiteit?
Na het weekend kozen we een middenweg. Ik zou de kuur krijgen maar bij de eerste niet te verdragen bijwerkingen zou ik ermee stoppen. Ik wil gewoon blijven fietsen en de nieuwe cursus boekbinden gaat ook door. Het handwerkcafé schrap ik ook niet. Ook ga ik gewoon naar de schouwburg.
Allemaal dingen die ik eigenlijk niet meer zou mogen doen in verband met valpartijen en heupen breken of erger. Of ziek worden van alle virussen die rondzwerven. Ik doe ze toch! Anders kan ik net zo goed nu al voor een bus gaan staan. En geraniums zijn leuk in de tuin van een ander.
Toch gestopt
Na gestart te zijn, ben ik ook snel gestopt met de medicatie. Afgelopen week nadat ik mijn eerste ‘shotje’ kreeg, ben ik vermoeid geweest. Niet zomaar moe maar dat je uit je bed onder de douche ging staan en dat ik mezelf afvroeg hoe ik in hemelsnaam in mijn kleren zou komen. Want, douche dichtdraaien, handdoek pakken, afdrogen naar onze slaapkamer lopen en dan elk kledingstuk aan doen.
De 3e nacht had ik 40.1. Vlug gaan slapen en ’s morgens was het gelukkig alweer 37.7. De 4e nacht het bed verschoond omdat ik ons bed uitdreef. Elk loopje van meer dan 5 meter was een uitputtingsslag. Uitgeput, bottenmoe. Mijn haren hebben deze laatste kuur niet overleefd. Mijn zachte, nieuwe chemohaartjes zijn alweer ter ziele.
Kwaliteit en eigen regie
Die 2 extra maanden wil ik niet op de bank. Ik wil nog naar voorstellingen kunnen, nog wat in het dorp kunnen fietsen. Naar boekbinden en de bieb kunnen. Vriendinnen opzoeken. Kleinkinderen hier te logeren hebben en samen kunnen koken ofzo.
Dus nu nog een paar maanden op deze wereld. Met kwaliteit en eigen regie. (nou ja,..) We gaan het zien. Gelukkig zijn de bloembollen gepland. Ik hoop dat ze bloeien als nooit tevoren.
Fotografie: Fleur Kooiman
