Zij doet haar uiterste best een goede stoel te krijgen en ik doe mijn uiterste best om te laten zien dat ik scheef en onderuitgezakt in de stoel hang.

Zwarte stof

Onze visie op een goede stoel is duidelijk anders. Maar ja, ik ben bijna 17 en zij is 51 (dus ik neem het haar niet kwalijk). Twee weken geleden kwam mijn stoel weer terug en dit keer was hij bekleed met zwarte stof. Toen mijn moeder ‘s avonds van haar werk thuiskwam en ze de stoel zag, lag ik gelukkig al in bed, haar boosheid en teleurstelling bleven mij bespaard.

Afwerking

De binnenkant van de stoel zag er totaal gerimpeld uit, het spreidbroekje paste niet in het zitgedeelte. Mijn moeder heeft zelf een poging gedaan de verbindingstukjes op een andere plaats vast te naaien in de hoop dat het spreidbroekje beter op zijn plaats zou blijven zitten. De zijkant was niet verhard, het blad paste met geen mogelijkheid meer, aan de achterkant konden de sjorbandjes niet goed vastgezet worden, de handvatsteunen waren verschillend qua lengte, waar extra stukken schuim moesten komen zat niets en waar stukken weggehaald moesten worden, was ook niets gebeurd. Dapper als mijn moeder is, besloot ze naar bed te gaan en mij de volgende dag mee te nemen met boodschappen doen.

Scheef in de auto

De volgende ochtend gingen wij, met rolstoel en al, hup in de auto op weg naar de supermarkt. Nu moet u weten dat Zeewolde niet echt heel erg groot is en dat wij binnen vijf minuten bij een supermarkt zijn. Ik was sneller, want ik zat nog maar net in de auto, toen ik alweer scheef in mijn stoel hing. Hoe hard mijn moeder ook haar best deed, ik bleef scheef zitten.

Eenmaal thuis plaatste ze een aantal foto’s op Facebook en Twitter. Op beide posts kwamen veel reacties, maar de meest trieste was toch wel die van Welzorg op Twitter met de vraag of mijn moeder even een pb (een persoonlijk bericht, dus niet openbaar) wilde sturen. Heel vriendelijk heeft ze hier in een pb voor bedankt en aangegeven geen behoefte te hebben aan imagoschade controle vanuit Welzorg.

Geen idee

De volgende dag werd ze gebeld door de regiocoördinator Oost. De man had duidelijk geen idee wat mijn moeder via Twitter in een pb had gestuurd. Soms is mijn moeder ook wel aardig, dus heeft ze bijna één uur met de meneer aan de telefoon gezeten. Hij vertelde over een ophanden zijnde reorganisatie, dat mijn moeder zelf een afspraak had verzet (gek hé dat mensen soms ook moeten werken en niet 24/7 thuis op Welzorg kunnen wachten). Bij alles wat de man vertelde, heeft mijn moeder geen “sorry mevrouw” gehoord. Wel dat men er alles aan deed om de klant tevreden te stellen en vooral hoeveel beter het de komende tijd zou worden.

Nog twee weken

De man verwachtte dat het probleem na zijn twee weken vakantie zou zijn opgelost. Daar denken mijn moeder en ik echt anders over. Een nieuwe controle-, nakijk-, wat is er nu weer mis-, fout herstellen-afspraak is inmiddels gemaakt. Mijn moeder is er inmiddels helemaal klaar mee en ik… ach weer een paar dagen in bed is zo erg nog niet als je puber bent…