Boodschappen doen

Ondertussen gaat mijn leven als puber wel gewoon door en dat zorgt voor leuke en minder leuke momenten. Samen met mijn begeleidster Milou en mijn moeder gingen we vorige week boodschappen doen en dat is gaaf. Heb je enig idee hoe leuk een supermarkt is als je die hele lange gangen door kunt racen met je rolstoel? En dan net langs een mevrouw met een winkelwagentje of een vakkenvuller die een doos in de handen heeft om weg te zetten. Allemaal gaan ze aan de kant als ik met mijn rolstoel ga racen. Hoe dom kun je zijn. Waarom denkt iedereen dat ze voor mij aan de kant moeten gaan? Omdat ik in een rolstoel zit? Ik kan echt wel sturen…

De draak

Maar we gaan even terug naar de mevrouw met het winkelwagentje. Ze ging netjes voor mij aan de kant en daarom besloot ik nogmaals gebruik te maken van haar vriendelijkheid, draaide mijn rolstoel om, en ging ik in volle vaart weer redelijk recht op haar af. Met mijn meest onschuldige gezicht keek ik haar aan en ja hoor; ze ging weer op zij.

Helaas ben ik nooit alleen in de winkel en al heel snel kwam mijn moeder, ik noem haar soms de draak, mijn pret bederven. Aangezien ik doof ben, kon ik niet horen wat ze tegen de dame in kwestie zei. De blik van de dame in mijn richting deed mij vermoeden dat ze een volgende keer niet weer aan de kant zou gaan. Eigenwijs als ik ben wachtte ik tot mijn moeder uit zicht was en deed ik een nieuwe poging te racen… Jammer, ze bleef staan waar ze stond en ik moest vol in de rem om 50 centimeter voor haar boodschappenkar tot stilstand te komen. Mijn allerliefste blik van onschuld had geen effect.

De draak had haar werk goed gedaan en de dame bleef staan. Ik kon niets anders doen dan heel keurig netjes mijn rolstoel langs haar winkelwagen te sturen en op zoek te gaan naar een nieuw slachtoffer.

Geen kans

Mijn moeder vond het tijd om te betalen en ik werd ongevraagd richting de kassa geduwd. De kassa is mijn minst favoriete plek van de winkel, want daar moet ik werken. Van de draak, mijn moeder, moet ik meehelpen om boodschappen op de band te leggen. Zij noemt dit altijd fysio-oefeningen, ik vind het kinderarbeid. Dan moet ik ook nog geld geven aan de caissière onder het mom dat bewegen goed is.

En dan moet uiteindelijk ook de bon nog eens netjes in haar portemonnee, en heb ik het nog niet eens gehad over dat stomme plankje dat tussen onze boodschappen en die van de andere mensen moet staan. Ze wil per se dat ik dat plankje recht neerzet. Nou ik ben een puber en mij boeit het niet of dat plankje nu recht of scheef staat. Uiteindelijk had ik al het werk gedaan en nadat mijn moeder betaald had, gingen we richting de uitgang.

Vluchten

Eenmaal buiten besloot ik voor het eerst om niet rechtsaf richting de auto te rollen, maar linksaf de winkelstraat in. Mijn moeder en Milou bleven enigszins verbaasd staan en dachten dat ik wel terug zou komen. Nou, mooi niet; ik ben 16 of eigenlijk bijna 17 en ik vind dat ik best alleen op stap kan. Mijn drakenmoeder gaf Milou de opdracht om een oogje in het zeil te houden terwijl zij de boodschappen in de auto deed. Nadat ze dit gedaan had richtte ze haar aandacht weer op mij en werd ik opgehaald om richting de auto geduwd te worden.Ik heb mijn uiterste best gedaan door heel hard te protesteren. Helaas werd ik in de auto gezet en gingen we huiswaarts.

Avontuur en oefening tegelijk

Ik kan niet wachten tot mijn nieuwe rolstoel er eindelijk is, want dan kunnen we langer in de winkel blijven, omdat ik niet zo scheef zit en het benauwd krijg. Want boodschappen doen, is een avontuur en een oefening tegelijkertijd. Maar als je zo scheef in je stoel zit, dat je ondanks alle plezier pijn hebt, dan is de lol er wel gauw af.