Zoals ik in de vorige blog aangaf wil ik een rolstoel met hetzelfde onderstel, maar met een groter rug- en zitvlak om de ernstige scoliose (vorm van rugpijn) op te vangen. Nu weet ik dat ik een kind ben en dat kinderen eigenlijk niet moeten zeuren... Maar als je als gehandicapte afhankelijk bent van een rolstoel, dan is een passende stoel waarin je elk dag moet zitten wel fijn (eigenlijk vind mijn moeder het woord ‘gehandicapt’ vreemd. Zij spreekt liever over mijn kwaliteiten (behalve als ik puber en tegenstribbel).

Passtoel

Maar goed, terug naar mijn rolstoel. Er werd een nieuwe afspraak gemaakt en er kwam een heel aardige meneer met een vreemde stoel, een passtoel, waar ik in mocht gaan zitten. Vervolgens werd ik aan alle kanten betast. Geloof me, dat vond ik niet fijn. Ook maakte het me behoorlijk boos. Maarja tegen vier volwassenen die je vasthouden begin je niet zo heel veel en ik begrijp ook wel dat dit nodig was, maar op dat moment was ik alleen maar boos. Het duurde voor mijn gevoel eeuwen voor ik weer uit die stoel mocht, maar uiteindelijk was het moment daar.

Laserafdruk van mijn rug

De aardige meneer ging samen met de fysio, mijn begeleidster en mijn moeder aan de slag op zijn laptop. Er werd geheel automatisch een laserafdruk van mijn rug en mijn billen in de passtoel op de laptop gemaakt. Ik zag vier mensen heel geïnteresseerd kijken, maar dat boeide mij niet, want ik had een zakje chips gescoord (soms helpt het best wel als je boos wordt en dat men dan medelijden met je krijgt). Na ongeveer 2 uur was de meneer klaar en werd er een nieuwe afspraak gemaakt om de rolstoel op te halen, om een soort van proefafdruk uit schuim te maken, en deze dan uit te proberen.

Hoeveel dagen gaat het duren?

Aangezien ik door mijn kwaliteiten als ik naar buiten wil gaan een rolstoel nodig heb, vroeg mijn moeder heel naïef: "Hoeveel dagen gaat dat duren, doelende op het ophalen en dus geen rolstoel hebben…" Nou antwoordde de meneer: "Ik kom de stoel vrijdagmiddag ophalen en dan breng ik hem de week erna op woensdag in de vroege avond weer terug."

Krijgen we een vervangende rolstoel?

Mijn moeder kreeg een lichte rolberoerte. Nadat ze zichzelf weer van zuurstof had voorzien en op adem was gekomen en de temperatuur van haar bloed weer gedaald was tot onder het kookpunt vroeg ze heel aardig: "Kunnen we dan een vervangende rolstoel krijgen want 6 dagen opgesloten zitten in huis is nou niet echt geslaagd?".

Geen vervanging!

De man beloofde te kijken wat hij kon betekenen en mijn moeder was, naïef als ze soms is, gerustgesteld. Het werd vrijdag en u voelt hem waarschijnlijk al aankomen, mijn rolstoel werd opgehaald en er was geen vervangende rolstoel. Ik zal u de woorden van mij moeder besparen en ik was blij dat ik doof ben en alleen vermoede wat ze ‘mompelde’. De dagen daarna heb ik grotendeels in bed en op de bank doorgebracht want naar buiten gaan, was helaas niet mogelijk.

Proefzitten

Gelukkig kwam de stoel woensdag laat in de middag weer terug en mocht ik gaan 'proefzitten'. Het nieuwe spreidbroekje was inmiddels opgestuurd naar de ene afdeling van de firma en omdat deze niet snel genoeg reageerde weer teruggestuurd naar de andere afdeling. Snapt u het? Ik niet en de meneer die de stoel kwam brengen ook niet. Een proefstoel dus, met een te klein spreidbroekje (dat is een broek die er voor zorgt dat ik met mijn billen in de stoel blijf zitten). Oké, het is niet anders en we gaan de stoel de komende weken uitproberen.

Waar is mijn blad?

Klein bescheiden dingetje is de meneer van de rolstoelfirma wel vergeten: ik heb een blad, u weet wel zo’n plank die voor mijn buik zit waar je dingen op kunt zetten. Mijn moeder, zo lief als ze is, had dit al aangegeven maar blijkbaar is men dit weer vergeten. Het huidige blad past niet meer qua hoogte met de nieuwe stoel.

Er staat een afspraak gepland half maart om de stoel weer op te halen en de uiteindelijke versie te maken en dan zal mijn moeder nogmaals aangeven dat ook daar iets mee moet gebeuren. Ik zal u in het laatste blog over mijn stoel vertellen of we 1 april hebben gehaald, ik lekker zit, mijn blad weer past en of mijn spreidbroekje omgeruild is voor een spreidbroek, want ik ben inmiddels 16 en geen kind meer.