De één vervangt de ander als het nodig is. Klinkt prachtig, en dat is het ook. Zij helpen mij bij het huishouden, persoonlijke verzorging en wat begeleiding om mijn dagelijks leven goed te kunnen leiden.
Formele zorgverleners
Tot 2015 bleef alles nog redelijk hetzelfde en liep mijn zorg nog gewoon zoals ik het ongeveer gewend was. Maar toen kwam het eerste keukentafelgesprek en kwam alles op losse schroeven.
Begin 2016 zat ik aan tafel met een ambtenaar van de gemeente. Die nam echt goed de tijd om mijn zorgvraag in kaart te brengen. Alle verhalen in de media ten spijt behield ik mijn uren huishoudelijke verzorging en begeleiding. Te weten 4 uur huishoudelijke verzorging en 2 uur begeleiding.
Tot zover alles prima, maar dat was iets te vroeg gejuicht. De gemeente zag mijn zorgverleners namelijk niet als formele zorgverleners en dit had grote gevolgen voor het tarief. Ik zou nog maar €12,- per uur kunnen uitbetalen aan mijn zorgverleners.
De gemeente beschouwt alleen mensen die een inschrijving bij de Kamer van Koophandel hebben als formeel zorgverlener en daarmee meer dan €12,- per uur mogen ontvangen. Dat zou het einde van mijn goede samenwerking met deze zorgverleners hebben betekend omdat het, met de reiskosten erbij, voor hen niet meer uit kon.
Na heel wat heen en weer bellen, mailen en brieven schrijven naar de gemeente is het uiteindelijk goed gekomen.
Dagelijkse ondersteuning
Het heeft wel tot gevolg dat mijn zorgverleners nu ZZP’er zijn, terwijl ze eerst gewoon bij mij in dienst waren en dat mijn huishoudelijke verzorging en begeleidingsbudget nu zijn omgezet naar een nieuwe zorgvorm van de gemeente die huishoudelijke verzorging en begeleiding samenvoegt, namelijk dagelijkse ondersteuning.
Dit is voor mij wel prettig omdat ik nu nog maar 2 budgetten heb, namelijk dagelijkse ondersteuning vanuit de Wmo en Persoonlijke verzorging vanuit de Zorgverzekeringswet. Hierdoor is mijn zorg nog minder opgesplitst en dat is makkelijker wat betreft de administratie.
Ik heb mijn budget nu ook mooi over mijn twee zorgverleners kunnen verdelen. Het feit dat mijn zorgverleners nu ZZP’ers zijn vinden ze achteraf niet erg. Ze vinden het allebei fijn om via een pgb te werken omdat ze de zorg dan veel meer naar de behoefte van de persoon kunnen geven. Ze halen hier beide veel voldoening uit. Eén van hen is zelfs volledig als ZZP’er gaan werken, iets waarover hij al langer nadacht. Kortom, alle inspanningen door de herindicaties, hebben in mijn geval geleid tot een goed einde.
