Maar wat schetst mijn verbazing: ik mocht afgelopen maand nog een coulancebezoek brengen en daar heb ik zelf helemaal niet meer aan gedacht. Afspraak vergeten. Dus zal het wel goed zijn zo. Nog steeds een warm gevoel bij het oncologieteam.

Huisarts

Met mijn huisarts bouw ik die band nu ook weer op. Toen ik last van mijn buik kreeg, belde hij meteen op naar de specialisten op dat gebied.

Hij komt nu wekelijks langs. Dat vond ik eigenlijk wel wat veel. Maar vorige week zat ik te wachten op zijn bezoek. Mijn buikpijn was niet meer te negeren. Twee glaasjes thee stonden gelijk aan een vijf-gangendiner. Dat was wat mijn lichaam me vertelde en meteen er tegen protesteerde. Ook daar zijn spraytjes voor, snuifpufjes zoals onze jongste deze noemt.

Inmiddels heb ik continu een vol gevoel, dus mijn eten is zorgvuldig gekozen. Schiet ik uit de band dan schiet mijn lichaam volop mee. En dat is echt niet leuk. We hebben er al wat dingen door moeten afzeggen. En dat vind ìk niet te verteren!

Op weg naar het einde zullen we maar zeggen. Ik heb nog zoveel te doen...