Annemarie Nodelijk

(oprichtster/organisatie)

‘Mijn moeder komt van Curaçao. Van haar heb ik de ‘feeling’ gekregen. Thuis dansten we merengue. Dat is wat simpeler, maar de muziek kende ik goed.

Op mijn 23e verloor ik voor een groot gedeelte mijn zicht na de operatie aan een hersentumor. Ik kon niets vinden op het gebied van dansen voor slechtzienden en heb 5 jaar geleden Blinde liefde voor salsa opgericht.

We dansen op gevoel. Ik word blij van de stralende mensen. Soms komt iemand voor het eerst en is onzeker. Het is fantastisch als diegene dan weg gaat met een blij gezicht.’

Josee Heemskerk

‘Volgens mij ben ik hier terechtgekomen via een artikel in een blad voor slechtzienden, Ooglijn. Ik heb meteen actie ondernomen. Ik wilde al een tijd graag salsa leren dansen. Ervaring en een partner had ik niet. Dat was lastig bij de reguliere dansscholen.

Ik kom uit Bodegraven en doe er 1,5 uur over met de trein om hier te komen. In eerste instantie was ik van plan alleen de basis te leren. Daarna volgde een 2e cursus en een 3e, 4e, 5e, enzovoort. De lessen bevallen goed. Het is geen commercieel gebeuren. Dat spreekt me aan.

Als je een probleem hebt, kunnen de dansleraren je persoonlijk helpen. Ik ben slechtziend en mijn korte termijngeheugen is aangetast. Alles moet herhaald worden. Hier hebben ze geduld. Als je de draai niet hebt, doen ze het nogmaals voor. Zo leer je het stap voor stap. Waarom ik het doe? Ik hou van dansen. Het maakt me blij.’

Sara Ganpat

‘Ik ben sinds 17 jaar slechtziend en ben daardoor gestopt met werken. Toen ik thuis zat, voelde ik de muren op me af komen. Ik revalideerde bij Visio en was op zoek naar activiteiten. Daar kreeg ik een folder mee en zo kreeg ik contact met Annemarie. Toen ik mee deed dacht ik direct: ‘hier zit ik goed’.

Deze lessen volg ik nu 2 jaar. Je bent tussen mensen, de muziek is fijn en het is leuk om te doen. Ik voel me er goed bij. Doe graag iets zinvols. Het is een klein groepje. De aandacht en het tempo sluiten aan bij mijn beperking waardoor het past als een puzzel.’

Sjoukje Pruim

‘Mijn man en ik gaan iedere week. Dit is mijn 3e seizoen. We oefenen ook 1 avond thuis. Vroeger had ik wel zicht. Nu zijn mijn andere zintuigen beter geworden. Ik doe meer op gevoel.

Ik heb diabetes en mijn wereld werd kleiner toen ik thuis kwam te zitten. Nu zijn we een avond weg en het is gezellig. De deelnemers leren elkaar ondertussen een beetje kennen. Onlangs heb ik ook een vriendin mee genomen.

Het dansen is leuk, maar ons doel is niet om super te leren dansen. In mijn jeugd heb ik het nooit echt geleerd. We zijn dus een beetje houterig. Als een echte Hollander. Ik zeg altijd: mijn man is een Bint en ik ben een Eigenheimer.

Ik vind het knap van Annemarie dat ze het voor elkaar krijgt. Vroeger werden meer mensen blind. Nu zijn ze veel kundiger in het oogziekenhuis. Dat zorgt er voor dat de markt klein is.’

Fotografie en interview: Fleur Kooiman