Zeker in de huidige maatschappij moet je vaak knokken om te krijgen wat je nodig hebt. Maar ook in je directe omgeving komt het vaak genoeg voor dat je niet begrepen wordt. Zeker als je de ene keer wel 'je eigen bonen dopt' en de andere keer om hulp vraagt. Maar hoe belangrijk is dat begrip nou eigenlijk en hoe ga ik hiermee om? Vandaag deel ik mijn visie hierover.

Struikelblok

Of je nou wel of geen handicap hebt, het is altijd fijn als mensen jou begrijpen. Je voelt je gehoord en gesteund en het voelt prettig om te weten dat je er niet alleen voor staat. Hoewel niemand kan oordelen over jouw situatie, heeft toch iedereen er zijn eigen gedachten over. En dat is vaak een groot struikelblok.

Wanneer jij je situatie uitlegt en je gevoelens onder woorden brengt stel jij jezelf kwetsbaar op. Als je dit doet kunnen er een aantal dingen gebeuren: er wordt begrip getoond (waar je op hoopt), mensen willen je helpen en er wordt een blik aan (goedbedoelde) adviezen opengetrokken (fijn als je erom hebt gevraagd, maar hoogst irritant als dat niet het geval is; je wilt gewoon dat er naar je geluisterd wordt); je gesprekspartner zit met een zelfde soort 'probleem' en start zijn eigen verhaal; of degene tegenover je weet niet wat hij met je verhaal aan moet en stapt over op een ander onderwerp (waardoor jij het gevoel krijgt dat jouw gevoelens er niet toe doen). Grote kans dus dat er anders wordt gereageerd dan waar je op hoopte.

Toch blijven we ons verhaal vaak keer op keer vertellen tegen Jan en alleman, want misschien is er wel iemand die jou de steun geeft waar je naar op zoek bent.

Jij bent verantwoordelijk

Niemand is verplicht om naar jouw verhaal te luisteren. Iedereen heeft zijn eigen issues en gaat daar op zijn manier mee om. De een zondert zich af en heeft even geen oog voor jou, terwijl de ander, zoals een vriendin mij eens zei, ‘brede schouders heeft’ en bij wie je bijna altijd wel even terecht kunt. Maar ook bij hen kan er weleens iets gebeuren waardoor hij of zij even geen aandacht voor jou heeft. Toch is er altijd wel iemand die er voor je is.

Daarbij komt dat alle aandacht die je ontvangt, jij die van de ander krijgt, omdat diegene het waard vindt om het aan jou te geven. Jij bent er verantwoordelijk voor.

Hoe ik hiermee omga

Ook ik vind het fijn als mensen mij begrijpen. Ik betrap mezelf er nog vaak op dat ik mijn omgeving graag vertel wat er speelt in mijn leven en dat ik op zoek ben naar warmte en een stukje medeleven. Ik vind het fijn als iemand me zo nu en dan even bij de hand neemt en ik even de verantwoordelijkheden mag delen. Iemand die naast me loopt en me opvangt als ik uit balans raak.

Wanneer je nog kind bent zijn er vaak mensen die zich om jou bekommeren, hoewel dit natuurlijk ook per kind verschilt in welke mate dit gebeurt. Maar zodra je volwassen bent wordt er verwacht dat je op eigen benen gaat staan. Jij hebt nu de verantwoordelijkheid voor jezelf en het krijgen van begrip en hulp is helemaal niet meer zo vanzelfsprekend; je moet erom vragen.

Soms vind ik om hulp vragen nog weleens lastig. Ik ben bang dat ik mensen tot last ben en denk dat ze al genoeg aan hun hoofd hebben. Maar vorige week kwam ik niet alleen tot het besef dat ik om die hulp mag vragen, maar ook dat niet iedereen mij hoeft te begrijpen. De voor mij belangrijkste personen zullen me begrijpen.

door  Kimberley Tseng